Αυτές τις μέρες, διάφορα κλιμάκια του ΔΝΤ διεξάγουν επιθεώρηση στην ελληνική αγορά στο πλαίσιο της καθιερωμένης ετήσιας αποστολής τους. Αναμένονται τα πρώτα συμπεράσματα από την ανάλυση της ελληνικής οικονομίας, βασισμένα στο άρθρο IV, τις επόμενες ημέρες. Ωστόσο, ο τρέχων έλεγχος γίνεται σε μια περίοδο έντονης αβεβαιότητας μετά την ανάληψη της προεδρίας από τον Τραμπ στις ΗΠΑ, γεγονός που εντείνει την πίεση στην Ευρώπη για αλλαγές σε κρίσιμους τομείς. Σύμφωνα με εκτιμήσεις στελεχών, οι συζητήσεις με το ΔΝΤ επιβεβαιώνουν ότι η Ελλάδα δεν είναι πλέον η κύρια προτεραιότητα στην ευρωπαϊκή οικονομία.
Αντιθέτως όλοι παραδέχονται πως ανάπτυξη, δημοσιονομικά και χρέος κινούνται σε ικανοποιητική τροχιά ενώ αναγνωρίζεται η πρόοδος στον τραπεζικό τομέα αλλά και η έντονη, αναπτυξιακή κινητικότητα μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως για τους ξένους αναλυτές, όπως οι αναλυτές του Ταμείου, οι προκλήσεις για τη χώρα έχουν τελειώσει και δεν θα απουσιάσουν οι παραινέσεις προς τη χώρα για πρωτοβουλίες που θα ενισχύσουν περαιτέρω την ανθεκτικότητα της οικονομίας και θα καλλιεργήσουν τις προϋποθέσεις για ταχύτερη αναβάθμιση της από τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης.
Τα θέματα ανταγωνιστικότητας – με το έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών να παραμένει εστία ανησυχίας αν και βαίνει μειούμενο – προώθησης καίριων μεταρρυθμίσεων σε τομείς όπως η δικαιοσύνη, η διαχείριση της φοροδιαφυγής, η ψηφιοποίηση στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, η ανάπτυξη δικτύων, η εντατικοποίηση της προσπάθειας για να γίνουν οι ελληνικές επιχειρήσεις μεγαλύτερες και πιο ανταγωνιστικές, η ενέργεια, το δημογραφικό και η διαχείριση των επιπτώσεων και των κινδύνων από την κλιματική κρίση είναι πεδία που πρέπει ακόμη να γίνει πολλή και αποτελεσματική δουλειά.
Είναι δε σαφές και αυτό αναμένεται να αποτυπωθεί και στον τρέχοντα έλεγχο, πως για τους ξένους αποτελεί μονόδρομο η επιλογή για υψηλά πλεονάσματα, για τα πολλά επόμενα χρόνια, προκειμένου η χώρα να εξακολουθεί να διατηρεί το χρέος σε σταθερή πτωτική τροχιά.
Αυτό είναι ένα πλαίσιο στο οποίο αναμένεται να εστιάσουν για μια ακόμη φορά οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ καθώς το ελληνικό χρέος βαίνει σταθερά μειούμενο και έχει ένα ευνοϊκό προφίλ εξυπηρέτησης αλλά απέχει ακόμη από το όριο του 100%.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο δύσκολα, εκτιμάται, θα μπορούσαν να εντοπιστούν περιθώρια για γενναίες κινήσεις όπως είναι για παράδειγμα η επαναφορά του 13ου μισθού στο Δημόσιο.
Για τους ξένους αναλυτές και τους αξιολογητές η χώρα μπορεί να προοδεύει και να έχει αφήσει πίσω τα χρόνια της δημοσιονομικής κρίσης, δεν έχει όμως την πολυτέλεια να στείλει λάθος μηνύματα στις αγορές, με μέτρα που θα εκληφθούν ως προπομποί επικίνδυνης δημοσιονομικής χαλάρωσης.
Ειδικά σε μια περίοδο όπως είναι η τρέχουσα με εντεινόμενη αβεβαιότητα σε οικονομικό και γεωπολιτικό επίπεδο διεθνώς.