Χαιρετισμό απηύθυνε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, Σωκράτης Φάμελλος στο 4ο Διεθνές Φεστιβάλ «Μίκη Θεοδωράκη» στη Ζάτουνα Αρκαδίας για τον οποίο τόνισε μεταξύ άλλων ότι «ο Μίκης Θεοδωράκης μπόλιασε τη συνείδηση του λαού με αξιοπρέπεια και πολιτισμό».
Ο χαιρετισμός του Σωκράτη Φάμελλου:
Σας ευχαριστώ πολύ και θέλω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα και τον Πρόεδρο του Μουσείου και όλα τα στελέχη που συνέβαλαν και συμβάλλουν καθημερινά στη λειτουργία του αλλά και το Δήμαρχο που μας φιλοξενεί. Για μένα είναι βαθιά η συγκίνηση αλλά και μεγάλη η τιμή να είμαι εδώ, μαζί με τον Κώστα Γαβρά, μαζί με την κυρία Λαμπράκη, μαζί με όλους εσάς, τους αγαπημένους φίλους και συνεργάτες, σ’ έναν τόπο στη Ζάτουνα, τον οποίον μας τον φέρνει η μνήμη της ιστορίας, αλλά όπως σωστά ειπώθηκε και η μνήμη της εξορίας.
Γιατί ο Μίκης Θεοδωράκης ήταν εδώ, γιατί ήταν ένας ανυπότακτος δημιουργός. Και γι’ αυτό εξορίστηκε. Για τις ιδέες του, για το έργο του και για την ψηλή ελεύθερη κορμοστασιά του. Την πνευματική και τη σωματική.
Γιατί εδώ στα πέτρινα χρόνια ο Μίκης Θεοδωράκης δεν λύγισε. Και δεν σώπασε. Και αυτό το οποίο τιμούμε πρώτα απ’ όλα και δεσμευόμαστε να είναι ζωντανή κληρονομιά του λαού μας, είναι η δέσμευση του Μίκη Θεοδωράκη σε αξίες και σε ιδανικά.
Ο Μίκης ήταν εδώ γιατί είχε αξίες και ιδανικά. Σήμερα και στην Ελλάδα, το πολιτικό σύστημα, το σύστημα εξουσίας, προσπαθεί να βολευτεί σε μικρότητες, ρουσφέτια και τακτοποιήσεις σε μια ανάγνωση καριέρας στην πολιτική για να ξεχνάει ο λαός ότι υπάρχουν αξίες και ιδανικά. Είναι πολύτιμο και είναι κληρονομιά του Μίκη.
Μέσα στη σιωπή της καταστολής, η φωνή του Μίκη Θεοδωράκη ακούστηκε και από δω και από τη Ζάτουνα πολύ δυνατά. Και ακούστηκε με νότες, με ποίηση, με δημιουργία και αυτό είναι πολύτιμο, η δημιουργία, αλλά και με αλήθεια. Και είμαστε εδώ για να τιμήσουμε το έργο του Μίκη Θεοδωράκη και την προσωπικότητά του… Η οποία συγκινεί ακόμα. Και για τη μουσική και για το παράδειγμα ζωής.
Γιατί ο Μίκης ήταν οικουμενικός, αλλά ως δημιουργός ήταν βαθιά πολιτικός. Ήταν πολιτική στάση η σχέση του με τον πολιτισμό, τον λαό και τη δημιουργία, αλλά και με την ποίηση.
Ήταν η πολιτική στάση του ενεργού πολίτη, ένα ακόμα μήνυμα που το παγκόσμιο σύστημα εξουσίας θέλει να ξεχαστεί. Να βολευτούμε ή να φοβηθούμε στην ατομική λύση και να ξεχάσουμε ότι μόνο οι ενεργοί πολίτες αλλάζουν τον κόσμο, τον κάνουν καλύτερο και προοδευτικό, όπως έκανε ο Μίκης. Πίστευε ότι η τέχνη δεν είναι ουδέτερη και είχε δίκιο. Η τέχνη αφήνει πολιτικό αποτύπωμα, ιδιαίτερα όταν η κοινωνία υποφέρει. Πίστευε ότι η σιωπή είναι συνενοχή. Και δεν σιώπησε. Σήμερα που πολύ κοντά μας εξελίσσονται εγκλήματα και γενοκτονίες, όπως στην Παλαιστίνη, ο Μίκης που τραγούδησε για τον παλαιστινιακό λαό, μας θυμίζει ότι η σιωπή είναι συνενοχή και θα ήθελε να φωνάξουμε δυνατά.
Είναι ο Μίκης Θεοδωράκης που μπόλιασε τη συνείδηση του λαού με αξιοπρέπεια και πολιτισμό. Έβαλε τη μουσική να περπατήσει μαζί με την ιστορία, μαζί με τα συλλαλητήρια και τις πλατείες και να τραγουδήσει μ’ έναν ειλικρινή λαϊκό, μαζικό τρόπο τους καημούς και τα οράματα του ελληνικού λαού. Και όχι μόνο του ελληνικού λαού.
Κατόρθωσε να κάνει κάτι το οποίο είναι μοναδικό. Να συναντήσει την ποίηση και να φέρει με έναν λαϊκό τρόπο την ποίηση δίπλα στον πολίτη και στον λαό. Και αυτό είναι πολύτιμο. Να φέρει τον Ρίτσο, τον Ελύτη, τον Σεφέρη και πολλούς άλλους, όχι μόνο Έλληνες, στην καθημερινή ζωή των Ελλήνων.
Και είναι αυτό το νήμα που ενώνει τον πολιτισμό με τη συλλογική συνείδηση, που οδήγησε και μας, όπως αναφέρθηκε στην απόφαση, να αφιερώσουμε την πρώτη μέρα του Συνεδρίου μας στο Μίκη Θεοδωράκη, στο έργο του και στη δράση του. Αλλά και σε μία ανάγκη της Αριστεράς, που πολύ συχνά δυστυχώς ξεχνάμε. Την άρρηκτη σχέση που πρέπει να έχει με τον πολιτισμό. Είναι και δική μας δέσμευση, της επανεκκίνησης του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, να ξαναβρεί η Αριστερά τη σχέση της με τις αξίες και τα ιδανικά και να τα υπηρετήσει απόλυτα. Η Αριστερά, η δημοκρατική παράδοση αυτού του τόπου, η προοδευτική κοινότητα της Ελλάδας, δεν θα ήταν η ίδια χωρίς τα τραγούδια του Μίκη. Αυτό του το χρωστάμε.
Δεν υπάρχει κρίσιμη στιγμή, συλλογικός αγώνας που να μη μας συντρόφευσε.
Με τα τραγούδια του Μίκη, με κάθε τραγούδι του μπορούσαμε για χρόνια να κάνουμε πορείες και αγώνες. Του το οφείλω και προσωπικά… Στους δρόμους, στις πλατείες, στα σπίτια μας, ο Μίκης ήταν παρών. Γι’ αυτό και ο Μίκης δεν ανήκει στο παρελθόν.
Ο Μίκης και το έργο του ανήκουν στο αύριο και ανήκουν σ’ ένα αύριο που διεκδικεί και φέρνει έναν καλύτερο κόσμο. Γι’ αυτόν τον κόσμο αξίζει και εμείς να δεσμευτούμε. Πιστοί σ’ αυτό που μας άφησε ως παρακαταθήκη θα το στηρίξουμε ως έργο. Θα στηρίξουμε τη δουλειά σας, θα στηρίξουμε όλες τις προσπάθειες των ελεύθερων ανθρώπων για ένα καλύτερο αύριο που θα έχει ειρήνη, δικαιοσύνη, δημοκρατία, λαοκρατία, όπως συχνά έλεγε. Γιατί αυτό είναι και το μέλλον των παιδιών μας. Αυτό είναι ένας ελεύθερος κόσμος σ’ ένα ειρηνικό πλανήτη.
Ο Μίκης ήταν εδώ γιατί πίστευε στην ειρήνη, γιατί πίστευε στη δημοκρατία και στην ελευθερία. Εκείνα τα χρόνια μας τη στέρησαν. Του τη στέρησαν. Η καλύτερη λοιπόν τιμή στο Μίκη και στο έργο του είναι να συνεχίσουμε να στεκόμαστε όρθιοι και όρθιες για την ειρήνη, την ελευθερία και τη δημοκρατία. Γι’ αυτό είμαστε εδώ και γι’ αυτό δεσμευόμαστε.
Συγχαρητήρια στο έργο σας.
