Ο ανασχηματισμός ανακοινώθηκε χωρίς εκπλήξεις, χωρίς καμία απτή απόδειξη ότι το Μαξίμου έλαβε το μήνυμα της κοινωνίας για ριζικές αλλαγές στο περιεχόμενο της εφαρμοζόμενης πολιτικής και στον τρόπο άσκησης της διακυβέρνησης. Τα ονόματα που «έπαιζαν» τις τελευταίες μέρες επιβεβαιώθηκαν στο μεγαλύτερο ποσοστό τους, με την κυβέρνηση να επενδύει επικοινωνιακά στην ηλικιακή ανανέωση του στελεχιακού δυναμικού της, υπό το πρίσμα ότι «μπαίνουν μπροστά» οι 30άρηδες και οι 40άρηδες.
Δεν ήταν σαρωτικός
Hταν ένας σαρωτικός ανασχηματισμός που θα μπορούσε να δημιουργήσει συζητήσεις; Η απάντηση είναι όχι, το θέμα των αλλαγών στα πρόσωπα αναμένεται να εξαντληθεί το πολύ στις επόμενες 48 ώρες. Περισσότερο ενδιαφέρον θα έχει -πιθανότατα- τα όσα προτίθεται να πει ο πρωθυπουργός στην πρώτη συνεδρίαση του νέου υπουργικού συμβουλίου και ποιες κατευθύνσεις θα δώσει. Το σύνθημα «τρέχουμε τώρα» στο Μαξίμου είναι δεδομένο, το θέμα είναι να μην τρέχουν τσάμπα και χωρίς προορισμό. Το σίγουρο είναι ότι το Μέγαρο Μαξίμου δεν άκουσε την κοινωνία και δεν έλαβε κανένα μήνυμα από τις τεράστιες διαδηλώσεις των προηγούμενων ημερών με βασικό αίτημα τη δικαιοσύνη, και την καλύτερη ποιότητα Δημοκρατίας.
Ανασχηματισμός ηλικιών
Στην ενημέρωση από το Μαξίμου δόθηκε έμφαση στην ηλικιακή ανανέωση των στελεχών που συμμετέχουν στο νέο σχήμα. Αλλά, εδώ προκύπτει αβίαστα το ερώτημα: η ηλικία των υπουργών και των υφυπουργών ήταν το πρόβλημα της κυβέρνησης; Για παράδειγμα ένας 4οαρης θα αποδώσει καλύτερα από έναν 5οάρη ή έναν 60άρη; Είναι θέμα βιολογικών αντοχών το να είσαι κυβερνητικό στέλεχος;
Εκτός αυτού, αρκετοί απ’ τη γενιά των 3οάρηδων και 40άρηδων που διαφημίζονται ως «νέο αίμα», δεν είναι καινούργιοι στην πολιτική και μάλιστα έχουν υπηρετήσει σε διάφορες θέσεις ευθύνης στο παρελθόν υπό τον πρωθυπουργό. Κατά συνέπεια δεν μπορούμε να μιλάμε για «καινούργια» ή «άφθαρτα» πρόσωπα πλην ελάχιστων περιπτώσεων, μετρημένων ίσως στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Το δαχτυλίδι της διαδοχής
Από εκεί και πέρα, αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι η αναβάθμιση του κ. Χατζηδάκη ως μοναδικού αντιπροέδρου της κυβέρνησης με αυξημένες αρμοδιότητες στα οικονομικά-παραγωγικά υπουργεία. Αυτή η κίνηση έχει έναν ξεχωριστό συμβολισμό, ο οποίος αφορά σε μεγάλο βαθμό και στο μέλλον της ΝΔ, στη «μετά-Μητσοτάκη» εποχή. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί ήδη μιλούν για «δαχτυλίδι διαδοχής» εκ μέρους του πρωθυπουργού στον άνθρωπο, που αξίζει να υπενθυμίσουμε, ότι υπήρξε θύμα των υποκλοπών και της ΕΥΠ.
Ο ίδιος βέβαια είχε σπεύσει να πει ότι ποτέ του δεν πίστεψε πως ο πρωθυπουργός εμπλεκόταν στην υπόθεση των παρακολουθήσεων.
Ισχυροί και αναβαθμισμένοι
Στον αντίποδα ο κ. Σκέρτσος όχι απλώς παρέμεινε στην κυβέρνηση -προς απογοήτευση αρκετών εντός της ΝΔ που περίμεναν αν όχι καρατόμηση, τουλάχιστον ένα «κόντεμα» στο πρόσωπό του- αλλά παραμένει ισχυρός, έχοντας την ευθύνη της επίβλεψης των λεγόμενων κοινωνικών υπουργείων.
Προφανώς αναβαθμισμένος βγαίνει και ο κ. Πιερρακάκης, ο οποίος αφού πέρασε με επιτυχία τα τεστ των υπουργείων Ψηφιακής Διακυβέρνησης και Παιδείας, καλείται πλέον να αναλάβει το ρόλο του «τσάρου» της Οικονομίας, υπό στη στενή επίβλεψη του κ. Χατζηδάκη.
Παραδοχή αποτυχίας
Κι ερχόμαστε στα κρίσιμα υπουργεία ή σε υπουργικά στελέχη που το προηγούμενο διάστημα υπήρξαν ουκ ολίγες αντιδράσεις στο πρόσωπό τους αναφορικά με το θέμα των Τεμπών. Ο κ. Σταϊκούρας βρέθηκε εκτός κυβέρνησης, αφήνοντας την καυτή πατάτα του υπουργείου Μεταφορών -το οποίο τελικά δεν έσπασε στα δύο- στον Χρίστο Δήμα που προέρχεται από το υφυπουργείο Οικονομικών. Ομοίως, από το Μαξίμου ξηλώθηκε και ο αρμόδιος υφυπουργός Μεταφορών Βασίλης Οικονόμου, με τον Κωνσταντίνο Κυρανάκη να παίρνει τη θέση του.
Κατά συνέπεια όταν αλλάζεις τα 2/3 του υπουργείου σημαίνει παραδοχή αποτυχίας και ότι στα δύο χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από την τραγωδία των Τεμπών δεν έγιναν όσα όφειλαν να έχουν γίνει.
Και κάπου εκεί τελειώνουν οι αλλαγές. Για παράδειγμα, πρόσωπα που θεωρείται ότι προκάλεσαν ζημιά στην κυβέρνηση με τη δημόσια παρουσία τους είτε στη Βουλή είτε στα κανάλια το προηγούμενο διάστημα με αφορμή τις διαδηλώσεις για τα Τέμπη, έμειναν στη θέση τους. Ο κ. Γεωργιάδης παρέμεινε στο Υγείας (οι πληροφορίες αναφέρουν ότι βολιδοσκοπήθηκε γι’ άλλο υπουργείο, αλλά αρνήθηκε), ο κ. Φλωρίδης στο Δικαιοσύνης, ενώ ο κ. Βορίδης μετακινήθηκε στο υπουργείο Μετανάστευσης.
Tο μάτι προς τα Δεξιά της ΝΔ
Το τελευταίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως ένα «κλείσιμο του ματιού» του Μαξίμου προς τα δεξιά του, βάζοντας στη θέση του υπουργού έναν άνθρωπο που στο πολιτικό του παρελθόν είχε σαφή γραμμή για το μεταναστευτικό, είτε ως στέλεχος της ΝΔ είτε πριν, όταν δραστηριοποιούνταν σε χώρους δεξιότερα της ΝΔ, π.χ. Εθνικό Μέτωπο ή ΛΑΟΣ.
Αμετακίνητοι στα χαρτοφυλάκιά τους έμειναν η κα Μενδώνη στο Πολιτισμού, ο κ. Λιβάνιος στο Εσωτερικών και ο κ. Τσιάρας στο Αγροτικής Ανάπτυξης, με τη σκιά του τεράστιου σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ να εξακολουθεί να στοιχειώνει την κυβέρνηση, αλλά όπως φαίνεται δεν θεωρείται βασική προτεραιότητα για το Μαξίμου αυτή τη στιγμή.
Ομοίως, εξάλλου δεν αναμενόταν καμία αλλαγή στα χαρτοφυλάκια του Εξωτερικών και Άμυνας, έμειναν στις θέσεις τους οι κ.κ. Γεραπετρίτης και Δένδιας.
Συμπερασματικά, ήταν ένας ανασχηματισμός χωρίς εκπλήξεις και σίγουρα δυσανάλογος του ντόρου που προηγήθηκε. Με λίγα λόγια αν ο πραγματικός στόχος του Μαξίμου ήταν όντως να ταρακουνήσει τα νερά και να αλλάξει πραγματικά την ατζέντα από την επικαιρότητα των Τεμπών, τότε σίγουρα δεν τα κατάφερε.
Επικοινωνιακά λάθη
Επικοινωνιακά επίσης υπάρχει πρόβλημα. Δεν μπορείς π.χ. να «διαφημίζεις» ότι τη «δύσκολη αποστολή για την αντιμετώπιση του δημογραφικού στο Υπουργείο Οικογένειας ανέλαβε η επίσης 37χρονη Δομνα Μιχαηλίδου» με το επιχείρημα ότι «αναμένεται να φέρει σε λίγο καιρό στον κόσμο το πρώτο της παιδί». Αυτά είναι τουλάχιστον αστεία πράγματα και δείχνουν ένδεια ιδεών και επιχειρημάτων, ενώ εμπεριέχουν και ψήγματα ρατσισμού απέναντι στις άτεκνες άτεκνους.
Ομοίως, δεν μπορείς να διαρρέεις τις προηγούμενες μέρες ότι οδηγείσαι σε μικρότερο, πιο ευέλικτο σχήμα και τελικά ο αριθμός των υπουργών και υφυπουργών να έχει πάλι τον αριθμό 6 μπροστά. Υπό αυτό το πρίσμα σίγουρα θα υπάρξει γκρίνια από αρκετούς βουλευτές της περιφέρειας που περίμεναν τη «δική τους ευκαιρία» και δεν την πήραν. Αντιθέτως είδαν γι’ άλλη μια φορά να υπουργοποιούνται άτομα που δεν έχουν δώσει μάχη για την παράταξη και κυρίως, δεν έχουν εκλεγεί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η υπουργοποίηση του οικονομολόγου Αρίστου Δοξιάδη.
Η τελευταία ευκαιρία
Ο εν λόγω ανασχηματισμός δείχνει να είναι και η τελευταία ευκαιρία για το Μαξίμου προκειμένου να αλλάξει τα δεδομένα, να αναχαιτίσει την πτώση των ποσοστών της ΝΔ στις δημοσκοπήσεις και να πάρει τα πάνω του. Το νέο σχήμα θα κληθεί να τρέξει το κυβερνητικό έργο τουλάχιστον έως τη ΔΕΘ όπου οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το Μαξίμου επεξεργάζεται γενναίο πακέτο κοινωνικών παροχών. Έως τότε βέβαια ο πολιτικός χρόνος είναι πυκνός, ενώ τα δεδομένα και οι απαιτήσεις της κοινωνίας έχουν αλλάξει. Σε κάθε περίπτωση, τι αλλάζει αν αλλάζει, θα το διαπιστώσουμε σύντομα.
