«Θυμάστε μήπως την εποχή της λαδωμένης χαρτοπετσέτας;», ρώτησε τους βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής, Παύλος Γερουλάνος, στην ομιλία του στη Βουλή για την κύρωση συμφωνίας τουριστικής συνεργασίας της Ελλάδας με το Σαν Μαρίνο.
Όπως είπε χαρακτηριστικά, «αν όχι, θυμηθείτε την γρήγορα! Διότι ήταν η εποχή που οδήγησε την Ελλάδα σε χρεοκοπία. Και οι ομοιότητες με το σήμερα είναι βαθύτατα ανησυχητικές».
«Εκείνη λοιπόν η εποχή, η εποχή του Κώστα Καραμανλή, χαρακτηρίστηκε από έλλειψη σχεδιασμού. Όλα στον αυτόματο πιλότο. Κανένα όραμα, κανένα σχέδιο, κανένας στόχος. Και έμεινε με την ρετσινιά ο τότε υπουργός Οικονομικών, διότι πήγαινε στην Ευρώπη και έγραφε τους στόχους για την εθνική μας οικονομία σε λαδωμένες χαρτοπετσέτες. Σήμερα, ακούγεται γραφικό. Αλλά πάρτε την εικόνα σοβαρά, διότι την πληρώσαμε πολύ άσχημα. Και την πληρώνουμε ακόμα», υπογράμμισε ο κ. Γερουλάνος.
Για να προσθέσει, στη συνέχεια: «Μάθαμε τίποτα από τότε; Έτσι έμοιαζε. Αλλά όχι», σημείωσε αναφερόμενος στην κατάσταση που επικρατεί στην κοινωνία και στην αγορά, ενώ εξήγησε πως είναι «τόσο απόλυτος, διότι ο κ. Μητσοτάκης ανακάλυψε λεφτόδεντρα. Το λεφτόδεντρο δεν είναι απλά εξωγενής πηγή χρήματος. Το λεφτόδεντρο είναι εξωγενής πηγή χρήματος που ξοδεύεις χωρίς σχέδιο, και τίποτα δε συμβολίζει το λεφτόδεντρο του Μητσοτάκη όσο η διαχείριση του Ταμείου Ανάκαμψης», όπως είπε.
«Το παραγωγικό μας μοντέλο δεν αλλάζει – Το κράτος παραμένει ακόμα εχθρικό»
Ο Παύλος Γερουλάνος τόνισε ότι «παρά τα δισεκατομμύρια που μοιράστηκαν, η Ελλάδα παραμένει εκεί, κολλημένη, προτελευταία σε αγοραστική δύναμη νοικοκυριού. Η αισχροκέρδεια παραμένει εκεί, κολλημένη, να περιμένει κάθε Έλληνα και Ελληνίδα στο ράφι, στο νοίκι, σε κάθε λογαριασμό. Οι ξένες επενδύσεις, που αφήνουν κάτι δημιουργικό στον τόπο, κολλημένες εκεί και αυτές, στο real estate και στην εξαγορά έτοιμων υποδομών. Το παραγωγικό μας μοντέλο δεν αλλάζει. Όπως παρήγαμε, παράγουμε. Με τις ίδιες στρεβλώσεις, τα ίδια αδιέξοδα. Το κράτος παραμένει ακόμα εχθρικό. Και βουτηγμένο στην πελατειακή λογική, με 3 στις 4 συμβάσεις να γίνονται, πλέον, με απευθείας ανάθεση».
Παράλληλα, έκανε λόγο για «αυτόματο πιλότο» στη λειτουργία της κυβέρνησης και υπογράμμισε πως «μία δαπάνη δεν κρίνεται με βάση το αν είναι δίκαιη ή παραγωγική. Αλλά με βάση το ειδικό βάρος του υπουργού εσωκομματικά. Όλα στον αυτόματο πιλότο. Κανένα όραμα. Κανένα σχέδιο. Κανένας στόχος».
«Και επειδή έβγαλαν γλώσσα τις τελευταίες ημέρες διάφοροι υπουργοί της κυβέρνησης ή άλλοι υπουργοί, πρώην σύντροφοί μας στο ΠΑΣΟΚ, έπαθαν αμνησία», ανέφερε χαρακτηριστικά, «θέλω να υπενθυμίσω ότι η Ελλάδα δεν χρεοκόπησε ούτε όταν φτιάχναμε στοιχειώδες κοινωνικό κράτος σχεδόν από το μηδέν, ούτε όταν κάναμε μεγάλα έργα. Χρεοκόπησε όταν πορευτήκαμε χωρίς σχέδιο. Την εποχή της ‘λαδωμένης χαρτοπετσέτας’».
«Τουρισμός μικρής κλίμακας σε περιοχές που ερημώνουν»
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, ο Παύλος Γερουλάνος έκανε αναφορά στην ανάγκη να προχωρήσουμε σε νέο μοντέλο τουρισμού, που στοχεύει σε κάθε τοπική «μικρή» κλίμακα, προκειμένου να δημιουργήσουμε εισόδημα σε περιοχές που παλεύουν να κρατήσουν τη νέα γενιά, όπως η Θράκη, η Μακεδονία, η Ήπειρος, η Θεσσαλία, η Στερεά Ελλάδα.
«Όπως, πολύ σωστά, είπε η εισηγήτριά μας Κατερίνα Σπυριδάκη, στον τουρισμό δεν πρέπει να υποτιμούμε καμία συνεργασία. Με κανένα κράτος. Διότι από όλες μπορούμε να μάθουμε. Μπορούμε να μάθουμε από το Σαν Μαρίνο για θέματα βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης και ποιοτικής τουριστικής ταυτότητας. Κυρίως, όμως, αξίζει να δούμε το Σαν Μαρίνο ως παράδειγμα τουρισμού σε μικρή κλίμακα. Γιατί; Διότι έχουμε ξεχάσει ότι ο ελληνικός τουρισμός αναπτύχθηκε σε μικρή κλίμακα», επισήμανε.
Και προσέθεσε πως «ο ελληνικός τουρισμός αναπτύχθηκε σε μικρο-κλίμακες τύπου Ίος, Μύκονος και Σαντορίνη. Ακόμα πιο πρόσφατα, από αναρριχητές που κατέκλυσαν την Κάλυμνο. Αν θέλουμε, λοιπόν, να αναπτύξουμε τον ελληνικό τουρισμό σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, για να μπορεί να προσελκύει επισκέπτες όλο τον χρόνο και να μοιράσει τον πλούτο πιο δίκαια, ο μόνος τρόπος να το κάνουμε είναι σε μικρή κλίμακα».
Μάλιστα, παρέθεσε τα εξής παραδείγματα: «Τουρισμός μικρής κλίμακας είναι να οργανώσουμε οίνο-τουρισμό στην Θράκη, να κάνουμε αγρο-τουρισμό στην Θεσσαλία, να αναπτύξουμε περιπατητικό και αναρριχητικό τουρισμό στον Όλυμπο, να οργανώσουμε τα καζάνια στην Ήπειρο, να φτιάξουμε τουρισμό ευεξίας στη Στερεά Ελλάδα, ή τουρισμό περιπέτειας στη Μακεδονία».
Για να καταλήξει πως «αν μοιάζουν, σε εμάς, μικρές οι ευκαιρίες στις μικρές κλίμακες, φανταστείτε τι σημαίνει για περιοχές όπως αυτές που σας ανέφερα. Διότι, αυτή την ώρα που μιλάμε, αυτές οι περιοχές ερημώνουν. Μπορεί να είναι μικρή η κλίμακα των 200.000 επισκεπτών στο γενικό σύνολο, αλλά τι θα σήμαινε για την Κατερίνη, την Ελασσόνα και το Λιτόχωρο, που σήμερα αγωνιούν να κρατήσουν τους νέους τους; Αλλά αυτό θέλει όραμα, σχέδιο και στόχους. Και αυτό, δε θα σταματήσουμε να το λέμε. Ακόμα και σε κυρώσεις συμφωνιών τουρισμού με το Σαν Μαρίνο».
