Οι ελληνικές τράπεζες μπαίνουν στο φθινόπωρο με «καθαρούς» ισολογισμούς, διψήφιες αποδόσεις ιδίων κεφαλαίων και πολιτικές επιστροφής κεφαλαίου που δεν περνούν απαρατήρητες από τους διεθνείς οίκους. Η Bank of America αναθεώρησε ανοδικά τις τιμές-στόχους σε όλες τις συστημικές τράπεζες, κρατώντας «αγορά» για Eurobank, Alpha, Πειραιώς και «ουδέτερη» για ΕΤΕ—με κορυφαία ανοδική προοπτική την Eurobank (+42% στο €4,45). Η κίνηση δεν είναι φωτοβολίδα: αποτυπώνει την εκτίμηση ότι η πίεση στα καθαρά επιτοκιακά έσοδα έχει κορυφωθεί και ότι ο κύκλος εστιάζει ξανά σε ανάπτυξη δανείων και fee income.
«Μερίσματα vs. επενδύσεις»: το δίλημμα που κρίνει την επόμενη τριετία
Τα μεγάλα μερίσματα και τα πιθανά buybacks ικανοποιούν τους μετόχους τώρα, αλλά το βιώσιμο story χρειάζεται πειθαρχημένη πιστωτική επέκταση, προϊόντα προμηθειών (ασφαλιστικά/wealth) και στοχευμένα Μ&Α. Η BofA το περιγράφει έμμεσα: διανομές ελκυστικές 6–9%, αλλά το «+» θα έρθει από δάνεια και νέες ροές εσόδων καθώς σταθεροποιούνται τα επιτόκια. Σε αυτή τη λογική, δίνει «αγορά» σε Eurobank (€4,45), Alpha (€3,89), Πειραιώς (€7,78) και «ουδέτερη» στην ΕΤΕ (€12,81). Το μήνυμα: δώστε μερίσματα, αλλά χτίστε και τον επόμενο κύκλο ανάπτυξης.
Το διεθνές βλέμμα: όταν ο στρατηγικός επενδυτής «ψηφίζει» Ελλάδα
Η παρουσία της UniCredit στην Alpha Bank λειτουργεί σαν ψήφος εμπιστοσύνης στο ελληνικό banking. Τον Μάιο ο ιταλικός όμιλος διπλασίασε τη θέση του κοντά στο 20%, ζητώντας έγκριση για έως 29,9%, και στα τέλη Αυγούστου ανέβασε τη συνολική θέση περίπου στο 26%. Παράλληλα, ολοκλήρωσε τη συγχώνευση UniCredit Bank Romania–Alpha Bank Romania, δημιουργώντας παίκτη με ~11% μερίδιο σε περιουσιακά στοιχεία στη ρουμανική αγορά. Αυτές οι κινήσεις ανεβάζουν τον πήχη για εταιρική χρηματοδότηση, cross-border syndications και πηγές fee income—δηλαδή τον πυρήνα του «επενδύσεις, όχι μόνο μερίσματα».
Οι «αστερίσκοι» πολιτικής: τέλη ΑΤΜ και άμεσες πληρωμές πιέζουν τα προμήθεια-based έσοδα
Το ρυθμιστικό περιβάλλον αλλάζει τις ροές εσόδων. Από 11 Αυγούστου 2025 οι αναλήψεις από ΑΤΜ ελληνικών τραπεζών είναι χωρίς προμήθεια, ενώ μπήκε πλαφόν €1,50 σε ΑΤΜ τρίτων. Ταυτόχρονα ο κανονισμός για τις άμεσες πληρωμές στην ΕΕ επιβάλλει ισότιμες χρεώσεις με τα τυπικά εμβάσματα και υποχρεωτική δυνατότητα λήψης (από 9/1/2025) και αποστολής (έως φθινόπωρο 2025) instant payments. Με απλά λόγια: συμπίεση συναλλακτικών εσόδων—άρα μεγαλύτερη ανάγκη για ανάπτυξη δανείων και «ποιοτικών» προμηθειών (ασφαλιστικά, επενδυτικά προϊόντα).
Case studies: πώς «δένουν» οι αξιολογήσεις με πράξεις
- Alpha Bank: Βελτίωση κερδοφορίας, άνοδος στόχου από BofA (€3,89), ενίσχυση διεθνούς footprint μέσω UniCredit και integration στη Ρουμανία. Η ουσία είναι ότι οι οίκοι προεξοφλούν περισσότερα έσοδα από corporate/fees, όχι απλώς «κόψιμο κουπονιού» από μερίσματα.
- Eurobank: Η υψηλότερη ανοδική προοπτική της BofA (+42%) στηρίζεται στη διαφοροποίηση κερδών εντός-εκτός Ελλάδας και σε σταθερή κερδοφορία που «σηκώνει» γενναίες διανομές χωρίς να καίει το growth.
- Πειραιώς: Σταθερή αναβάθμιση στόχου και θετική σύσταση, με το αφήγημα να μετακινείται από NII σε προμήθειες και bancassurance/πληρωμές. Η πρόκληση είναι να αποδείξει ότι οι διανομές δεν θα «στεγνώσουν» τις δυνατότητες επέκτασης πιστώσεων.
- ΕΤΕ: Η «ουδέτερη» στάση δεν σημαίνει αρνητικό story· απλώς οι οίκοι θέλουν να δουν καθαρό μονοπάτι ανάπτυξης πέρα από τις υψηλές διανομές—είτε μέσω στοχευμένων εξαγορών, είτε μέσω νέων προϊόντων με σταθερό fee income.
Τι «αγοράζουν» οι ξένοι οίκοι στα ελληνικά χαρτιά
- Διψήφιες RoTE με ορατότητα: καθαρότερες βάσεις, περιορισμένα NPEs και ικανότητα αυτοχρηματοδότησης επενδύσεων. 2) Κυκλική ανάκαμψη δανείων: ειδικά σε ενέργεια, τουρισμό, υποδομές—κλάδους με ροές που αντέχουν. 3) Fees που γεφυρώνουν το κενό των επιτοκίων: bancassurance, asset/wealth, πληρωμές. 4) Στρατηγικές συμμαχίες: η υπόθεση UniCredit-Alpha είναι «εγγύηση» ότι το ελληνικό banking έχει πλέον πρόσβαση σε διεθνές κεφάλαιο/δικτύωση.
Τα πραγματικά ρίσκα
- Συρρίκνωση συναλλακτικών εσόδων από ρυθμιστικές αλλαγές (ΑΤΜ, instant payments). Χρειάζεται επιθετικό re-pricing προϊόντων συμβουλευτικής αξίας.
- Εκτέλεση επενδυτικών πλάνων: χωρίς επιλεκτικότητα στα νέα δάνεια, το ρίσκο πιστωτικών ζημιών επιστρέφει γρήγορα.
- Εξάρτηση από «κλίμα» ΕΚΤ: αν η σταθεροποίηση επιτοκίων αργήσει ή η οικονομία «κρυώσει», οι στόχοι διανομών θα πιεστούν.
- M&A integration risk: ειδικά σε cross-border συγχωνεύσεις και ασφαλιστικές συνεργασίες, όπου IT/διανομή/συμμόρφωση δοκιμάζουν τις αντοχές.
Η εξίσωση για το 2025–2027
Ο πήχης ανεβαίνει γιατί οι διεθνείς οίκοι βλέπουν τράπεζες που μπορούν να μοιράσουν γενναία μερίσματα και να επανεπενδύσουν έξυπνα. Το «σωστό μείγμα» είναι:
- Πειθαρχημένες διανομές (payout που δεν στραγγίζει το growth).
- Στροφή σε προμήθειες για να αντισταθμιστούν οι ρυθμιστικές συμπιέσεις.
- Συμμαχίες/Μ&Α με προστιθέμενη αξία (βλέπε UniCredit–Alpha) που ανοίγουν αγορές και προϊόντα.
Αν αυτό το τρίπτυχο εκτελεστεί, τότε οι τιμές-στόχοι που βλέπουμε σήμερα δεν είναι «ταβάνι»—είναι ενδιάμεσος σταθμός.
