Από τη μέρα που έγινε γνωστός ο θάνατος του Κώστα Σημίτη, το Μέγαρο Μαξίμου πενθεί και το δείχνει. Ο πρωθυπουργός στη συλλυπητήρια δήλωσή του για τον εκλιπόντα τον χαρακτήρισε «καταλύτη της δημόσιας ζωής, που έθεσε με τόλμη στο επίκεντρό της τη μεγάλη προσπάθεια του εκσυγχρονισμού της χώρας». Παράλληλα, μίλησε για «μία προσωπικότητα η οποία, αναμφίβολα, αφήνει το δικό της αποτύπωμα στην εξέλιξη του τόπου, όλες τις τελευταίες δεκαετίες».
Η απόδοση τιμών από τον νυν πρωθυπουργό σ΄ έναν πρώην και μάλιστα πολιτικό αντίπαλο δεν σταματά εκεί. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα εκφωνήσει έναν από τους επικήδειους λόγους κατά την αυριανή εξόδιο ακολουθία του Κώστα Σημίτη.
Συγκλονισμένοι
Αλλά δεν ήταν μόνο ο πρωθυπουργός που έδειξε συγκλονισμένος από την απώλεια του πρώην πρωθυπουργού. Υπουργοί που είτε βρέθηκαν στο επιτελείο του Κώστα Σημίτη στα χρόνια κυριαρχίας του στο ΠΑΣΟΚ και σήμερα έχουν βρει στασίδι στο Μαξίμου δίπλα στον Κυριάκο Μητσοτάκη, με αντίστοιχο τόνο εξήραν την προσωπικότητα και το έργο του ανδρός.
Από κοντά και διάφοροι υπουργοί της κυβέρνησης, υπερασπίστηκαν με σθένος το έργο του Κώστα Σημίτη απέναντι σε επιθέσεις όπως της κας Αφροδίτης Λατινοπούλου, με πρώτο και καλύτερο τον Άδωνι Γεωργιάδη. Αυτό είναι ομολογουμένως εντυπωσιακό, ειδικά από τη στιγμή που όταν μεσουρανούσε το άστρο του Κώστα Σημίτη, ο κ. Γεωργιάδης ετοιμαζόταν να βρει απάγκιο στο ακροδεξιό ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη στο οποίο εντάχθηκε το 2003.
Πολέμιος
Γιατί το λέμε αυτό; Επειδή ο Καρατζαφέρης ήταν πολέμιος του Κώστα Σημίτη και ειδικά στο θέμα των ταυτοτήτων το 2000 είχε ταχθεί ανοιχτά υπέρ του μακαριστού Χριστόδουλου, στη «μάχη» κατά της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για το θέμα. Οι εκπομπές στο κανάλι που διατηρούσε ήταν χαρακτηριστικές της εποχής, ενώ από τη πλευρά της και η ΝΔ είχε ταχθεί με την Εκκλησία.
Χαρακτηριστική ήταν δήλωση του τότε επίτιμου προέδρου της ΝΔ και πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ότι «η κυβέρνηση προσβάλει την εκκλησία».
Επιπρόσθετα, ο τότε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ, Προκόπης Παυλόπουλος, αναφερόμενος στον Κώστα Σημίτη είχε πει ότι «αποδεικνύει ότι, ακόμη και σε ιδιαιτέρως ευαίσθητα κοινωνικά θέματα, δεν επιθυμεί ούτε διάλογο ούτε συναίνεση. Αντιθέτως, θυσιάζει κατ’ εξακολούθηση το δημόσιο συμφέρον στον βωμό των κομματικών του σκοπιμοτήτων».
Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς πως αυτά συμβαίνουν στην πολιτική και δεν έχουν καμία σχέση με τ’ ανθρώπινα, όπως είναι ο θάνατος ενός ανθρώπου. Ισχύει, αν συμβαίνει κάτι τέτοιο με μέτρο που τις τελευταίες μέρες δείχνει να έχει χαθεί.
Κληρονόμος
Είναι προφανές ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης βλέπει τον εαυτό του ως τον φυσικό κληρονόμο των ιδεών του «εκσυγχρονισμού» και του νεοφιλελευθερισμού που είδαμε να εφαρμόζονται με κάποια χρόνια διαφορά, στις πρωθυπουργικές θητείες και των δύο.
Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι στο Μαξίμου κατοικοεδρεύουν στελέχη που είχαν θέσεις και στις κυβερνήσεις Σημίτη και αποχώρησαν από το ΠΑΣΟΚ όταν επήλθε η εκλογική του κατάρρευση την περίοδο των μνημονίων.
Με απλά λόγια ο Κυριάκος Μητσοτάκης ουδέποτε έκρυψε ότι απευθύνεται στο ίδιο κοινό που έδωσε την εξουσία στον Κώστα Σημίτη για δύο τετραετίες. Και σ΄αυτό το κοινό απευθύνεται τις τελευταίες μέρες, επιχειρώντας να το συσπειρώσει προς όφελός του, αλλά και να φέρει δεύτερο και καταϊδρωμένο το ΠΑΣΟΚ, στην ουρά των εξελίξεων.
Κατά συνέπεια επίσης δεν είναι τυχαίο ότι στη Χαριλάου Τρικούπη υπάρχει ήδη μια γκρίνια σχετικά με την post mortem διαχείριση του Κώστα Σημίτη σε συνδυασμό με το «καπέλωμα» που επιχειρείται από εκπροσώπους του ακραίου κέντρου, μέσα ενημέρωσης, αλλά και το ίδιο το Μαξίμου.
Πλευρές
Το πρόβλημα είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης «αγκαλιάζει» συγκεκριμένες πλευρές του εκλιπόντα και αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι, άλλες. Για παράδειγμα, μάλλον δεν θα αισθανόταν και τόσο άνετα αν του θύμιζε κάποιος τι έλεγε ο Κώστας Σημίτης για τη σχέση ΝΔ-Ακροδεξιάς, στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 2000.
«Τα σύνορα ανάμεσα στη Δεξιά και την Ακραία Δεξιά, ενώ στην Ευρώπη είναι σαφή και διακριτά, στην Ελλάδα “καταργούνται” μέσα στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας. Αυτό το φαινόμενο νοθεύει τις θέσεις και τις απόψεις, τη νοοτροπία και τις αρχές της δεξιάς πολιτικής έκφρασης, η οποία αποτελεί συστατικό στοιχείο του δημοκρατικού μας συστήματος», είχε πει ο Κώστας Σημίτης σε ομιλία του στην κεντρική επιτροπή του ΠΑΣΟΚ το 2003.
Ομοίως, ο Κώστας Σημίτης δεν θα έκανε πότε πίσω στο κομμάτι των ανθρώπινων δικαιωμάτων, και δεν θα μιλούσε για «τυραννία της μειοψηφίας», λίγα 24ωρα μετά την εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ και την επικράτηση της altright ατζέντας στον Λευκό Οίκο.
Εξηγήσεις
Σε κάθε περίπτωση, όλο αυτό το πένθος κάποια στιγμή θα πρέπει να εξηγηθεί και στο παραδοσιακό, δεξιό ακροατήριο, το οποίο ήταν εξόχως αντισημιτικό, ενθυμούμενο τις πολωμένες εκλογικές μάχες του 1996 και ειδικά του 2000. Θα πρέπει να εξηγηθεί επίσης πως ο «αρχιερέας της διαπλοκής» -όπως είχε αποκαλέσει τον Κώστα Σημίτη ο διάδοχός του στην πρωθυπουργία Κώστας Καραμανλής- έφτασε να τιμάται τόσο πολύ από τη σημερινή ΝΔ.
