Με ένα περίπλοκο σύστημα εξισώσεων πολλών αγνώστων, το οποίο ενδέχεται να προκαλέσει τριβές, μοιάζει η περίπτωση εξαγοράς της Εθνικής Ασφαλιστικής, μετά τη δεσμευτική πρόταση της Πειραιώς για την εξαγορά ποσοστού 70% της ασφαλιστικής προς 469 εκατ. ευρώ.
Οι πληροφορίες από την αγορά αναφέρουν ότι στο τραπέζι ενδέχεται να πέσει και η προοπτική εξαγοράς από την Τράπεζα Πειραιώς ακόμη και μεριδίου της Εθνικής Ασφάλιστικής που κατέχει σήμερα η Εθνική Τράπεζα ( 10%). Η προοπτική αυτή κάνει ακόμη πιο περίπλοκο το ντηλ και ακόμη πιο σύνθετα τα ερωτήματα.
Αυτά τα ερωτήματα και οι άγνωστοι παράγοντες συσσωρεύονται. Προκύπτει σε κάθε περίπτωση ότι το CVC πουλάει με μεγάλα κέρδη, καθώς είναι διάχυτη η εντύπωση από το 2021 ότι αγόρασε πολύ φθηνά με την ΕΤΕ πιεζόμενη από την DGComp, σε μια περίοδο που η ελληνική οικονομία είχε πολύ χαμηλή αξιολόγηση. Ταυτόχρονα τώρα εμφανίζεται να πουλάει ακριβά με μεγάλα κέρδη, μικρότερο ποσοστό από όσο αγόρασε, ενώ ακόμα δεν έχει ξεκαθαρισθεί τι ποσά οφείλει για την ολοκλήρωση της προηγούμενης συμφωνίας και ενώ ήδη έχει απολαύσει και το όφελος πολύ μεγάλων μερισμάτων που έχει “σηκώσει” από την εταιρεία.
Πώς το CVC αγόρασε φθηνά και τώρα πουλάει ακριβά
Εν συντομία αυτό προκύπτει από την αρχική εξαγορά της Εθνικής Ασφαλιστικής ως εξής:
– Η ασφαλιστική αποτιμήθηκε με 505 εκατ. ευρώ. Η νέα αποτίμηση βάσει της οποίας διαπραγματεύεται με την Τράπεζα Πειραιώς είναι 670 εκατ. ευρώ. Πηγές της αγοράς εκφράζουν έντονες αμφιβολίες για τη νέα αποτίμηση. Οι αμφιβολίες αυτές εντείνονται από τις πληροφορίες για εκδήλωση ενδιαφέροντος από ασφαλιστική εταιρεία, η οποία δεν προσέφερε για το σύνολο της Εθνικής Ασφαλιστικής περισσότερα από περίπου 400 εκατ. ευρώ.
– Το καθαρό τίμημα το 2021 για το 90,1% ήταν 346,5 εκατ. ευρώ, αλλά τμήμα του ύψους 125 εκατ. ευρώ θα δίνονταν υπό όρους έπειτα από μία πενταετία, η οποία δεν έχει παρέλθει. Τα χρήματα θα καταβάλλονταν υπό τον όρο ότι το ύψος των επιλέξιμων ιδίων κεφαλαίων ή ο δείκτης φερεγγυότητας της Εθνικής Ασφαλιστικής δεν θα είναι, κατά την ημερομηνία ολοκλήρωσης της συναλλαγής, χαμηλότερος από τον στόχο που προβλέπει το businessplan της εταιρείας.
– Το CVC κατέβαλε μέχρι στιγμής, 221,5 εκατ. ευρώ. Από αυτά πήρε το μερίδιό του σε συνολικά μερίσματα 130,5 εκατ. ευρώ (91,7+38,8 εκατ. ευρώ το 2024, παρά τις ζημίες του 2023). Το fund έλαβε 117,7 εκατ. ευρώ σε μερίσματα, ενώ η ΕΤΕ έλαβε 12,7 σε μερίσματα.
– Για να δοθούν αυτά τα μερίσματα, η Εθνική Τράπεζα ήταν αγοραστής ομολόγων Tier II της ασφαλιστικής με το οποίο η Εθνική Ασφαλιστική διασφάλισε άνετα περιθώρια κεφαλαιακής επάρκειας και φερεγγυότητας με ομόλογα Tier ΙΙ 125+ 50 εκατ. ευρώ.
– Η εξαγορά προέβλεπε, τέλος, ένα τμήμα 120 εκατ. ευρώ, ως προαιρετικό τίμημα. Τα πρώτα 90 εκατ. ευρώ με συγκεκριμένους στόχους απόδοσης για την πώληση τραπεζοασφαλιστικών προϊόντων στα πλαίσια αποκλειστικής συμφωνίας ΕΤΕ και ασφαλιστικής.
– Τα τελευταία 30 εκατ. ευρώ αυτού του τιμήματος συνδέονταν με τους στόχους του CVC από την επένδυση, χωρίς να γνωστοποιείται κάτι άλλο. Αλλά το CVC πέτυχε να καλυφθεί για τα παλαιά συμβόλαια Ζωής και Υγείας, τα οποία είναι ζημιογόνα. Πέτυχε αν προκύψουν ζημίες από αυτά, να καλυφθούν σχεδόν κατά ¾ από την ΕΤΕ και να βαρύνουν το ίδιο μόνον κατά το ¼.
Τώρα το CVC πουλάει μέρος της συμμετοχής του για ποσό άνω των 400 εκατ. ευρώ, με την Εθνική Ασφαλιστική, όμως, με όλη την αξία της και τα περιουσιακά της στοιχεία να παραμένει μια μεγάλη και δύσκολη εταιρεία στη διοίκησή της, που αναζητά κατεύθυνση. “Δεν σημαίνει αυτό ότι η Πειραιώς δεν μπορεί να επιτύχει, λένε στην ασφαλιστική αγορά, αλλά πόσο χρόνο και κόπο θα χρειασθεί και πόσα κεφάλαια θα απαιτήσει η προσπάθεια” αναρωτιούνται πηγές της αγοράς μελετώντας τα δεδομένα της προσφοράς της Τράπεζας Πειραιώς.
Τέσσερις δύσκολες εξισώσεις ζητούν λύση
Οι ίδιες πηγές αναφέρονται σε 4 βασικά ζητήματα στα οποία θα χρειασθεί τώρα η Πειραιώς να δώσει λύσεις σε αυτό το πολύπλοκο σύστημα εξισώσεων:
-Πρώτον, στο τι θα προσφέρει επί της ουσίας η εξαγορά στην Τράπεζα Πειραιώς. Θα πρέπει η διοίκηση να πείσει τους μετόχους ότι τα κεφάλαια που θα δοθούν για την εξαγορά θα αποδώσουν περισσότερο από το να επενδυθούν σε χορηγήσεις. Το ζήτημα αυτό είναι ιδιαίτερου ενδιαφέροντος, πέραν των μετόχων και για τον επόπτη της ευρωστίας της τράπεζας.
-Δεύτερον, στο παλαιό και ζημιογόνο χαρτοφυλάκιο των συμβολαίων Ζωής και Υγείας της Εθνικής Ασφαλιστικής που απομυζά κεφάλαια και δεν αφήνει πολλά περιθώρια ελιγμών.
-Τρίτον, στην ανάγκη να δοθούν βιώσιμες λύσεις στις αποκλειστικές συμφωνίες μεταξύ των τραπεζών και των ασφαλιστικών εταιρειών με τις οποίες συνεργάζονται. Η μεν Εθνική Τράπεζα έχει συμβόλαια αποκλειστικής διάθεσης τραπεζοασφαλιστικών προϊόντων της Εθνικής Ασφαλιστικής και θέλει να τα τηρήσει. Αν δεν τα σπάσει επηρεάζοντας το κόστος της επένδυσης, η Πειραιώς θα πρέπει να εξαρτάται από την ΕΤΕ για να πουλάει προϊόντα της εταιρείας που θα έχει εξαγοράσει και με την οποία σχεδιάζει να αυξήσει τα έσοδά της από αμοιβές και προμήθειες. Αν η Πειραιώς αποφασίσει να πουλήσει αυτή τα προϊόντα της Εθνικής Ασφαλιστικής, θα πρέπει να δώσει λύση στις συμφωνίες που έχει η ίδια με τη NN για τα συμβόλαια Ζωής και Υγείας και με την ErgoΑσφαλιστική για τις Γενικές Ασφαλίσεις. Ισχύει και εδώ ότι το κόστος της επένδυσης αυξάνεται, αν πρέπει να σπάσουν αυτές οι συμφωνίες. Αυτό εξηγεί γιατί η Πειραιώς δεν θέλει να σπάσει τις συμφωνίες που ήδη έχει.
-Τέταρτον, η Εθνική Ασφαλιστική είναι μια εταιρεία με πεπαλαιωμένες δομές και θα χρειασθεί αλλαγές, που δεν μπορούν να γίνουν εύκολα χωρίς κόστος και συγκρούσεις.
-Πέμπτον, υπάρχει το ζήτημα της ισχυρότερης συνδικαλιστικής παρουσίας στον ασφαλιστικό χώρο στη συγκεκριμένη εταιρεία, αν και κάποιοι συνδέουν το θέμα με τις δομές της εταιρείας και τις σχέσεις της με τους διαμεσολαβητές.
