Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε τα πάντα για να «χαλάσει» τον κοινό βηματισμό Καραμανλή και Σαμαρά, όμως η επιχείρηση κατευνασμού του πρώην πρωθυπουργού φαίνεται πως έπεσε στο κενό. Ο Κώστας Καραμανλής από τη Θεσσαλονίκη που «πλήγωσε» στις τελευταίες ευρωεκλογές τη Νέα Δημοκρατία, φρόντισε να πυροδοτήσει βόμβες, να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου, αλλά κυρίως να ξεκαθαρίσει πως δεν πρόκειται να σωπάσει.
Η χθεσινή, ωστόσο, παρέμβαση έχει μια τεράστια ποιοτική διαφορά σε σχέση με όλες τις προηγούμενες παρεμβάσεις που είχε κάνει. Και αυτό διότι δεν επιβεβαίωσε μονάχα το χάσμα που τον χωρίζει από τον Κυριάκο Μητσοτάκη αλλά κυρίως αποσύνδεσε την σημερινή κυβέρνηση από ιδεολογικό πλαίσιο του «Καραμανλισμού».
Η επίθεση για την ποιότητα της δημοκρατίας
Πιο συγκεκριμένα στη χθεσινή του παρέμβαση επιχείρησε όχι μόνο να πάρει αποστάσεις από τη κυβέρνηση αλλά και να αποσυνδέσει το όνομα του ιδρυτή του κόμματος Κωνσταντίνο Καραμανλή από τα πεπραγμένα της κυβέρνησης.
Πρώτα μιλώντας για την λειτουργία της δημοκρατίας και τον σεβασμό στην διαφορετική άποψη, λέγοντας πως «ο ιδρυτής της Νέας Δημοκρατίας δεν αποκατέστησε μόνο την δημοκρατία, της έδωσε γερά θεμέλια, την εγκαθίδρυσε με τρόπο που διασφάλισε την μακρόπνοη λειτουργία της. Για να το επιτύχει αυτό, στηρίχθηκε σε ορισμένες βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις που είναι πολύτιμες παρακαταθήκες για κάθε εποχή» ενώ σημείωσε ότι ο ίδιος για να το πετύχει αυτό στηρίχθηκε σε βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις όπως η «κοινωνική δικαιοσύνη και συνοχή», ο «σεβασμός στους θεσμούς και την διάκριση των εξουσιών», «το ήρεμο πολιτικό κλίμα και τα ήπια πολιτικά ήθη».
Η επίθεση για τα ελληνοτουρκικά
Η δεύτερη ωστόσο επιχείρηση αποσύνδεσης του Μαξίμου από την παράδοση του Κωσταντίνου Καραμανλή ήταν ακόμα πιο σκληρή καθώς αφορούσε την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
«Ο ισχυρισμός ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν έτοιμος να μπει σε εφ’ όλης της ύλης διαπραγμάτευση με την Τουρκία, όπως ακούγεται από κάποιες πλευρές τελευταία, δεν ευσταθεί. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής πίστευε ότι η μόνη διαφορά με την Τουρκία, η οριοθέτηση δηλαδή της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο θα έπρεπε να επιλυθεί σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες, αν χρειαστεί και με προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης βάσει συνυποσχετικού. Και ήταν η Τουρκία που υπαναχώρησε τότε.»
» Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια. Με άλλα λόγια ο υπαινιγμός ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θα ήταν διατεθειμένος να συζητήσει επί θεμάτων που μονομερώς και αυθαίρετα επιχειρεί να προσθέτει διαχρονικά η Τουρκία στην ατζέντα είναι ανακριβής, έωλος και ίσως εκ του πονηρού», υπογράμμισε ο πρώην πρωθυπουργός.
Δεν είναι όλοι ψεκασμένοι
Μάλιστα επιτέθηκε σε όσους εξυφαίνουν σενάρια συνωμοσίας και παρουσιάζουν ως επικριτές της κυβέρνησης όσους εκφράζουν ανησυχίες.
«Θέλω να υπογραμμίσω, οι προβληματισμοί και ανησυχίες που εκφράζονται για τα εθνικά μας θέματα είναι εύλογες και υπαρκτές. Τους δημιουργεί άλλωστε η επιθετικότητα και ο αυξανόμενος αναθεωρητισμός της Τουρκίας. Η ανάδειξή τους στην ουσία ενισχύει τις πάγιες εθνικές μας θέσεις, ιδίως όταν εκφράζονται από υπεύθυνα χείλη. Είναι λάθος να αντιμετωπίζονται ως επικριτικές, εφ’ όσον μάλιστα η χώρα παραμένει προσηλωμένη στην εθνική γραμμή», τόνισε ο Κώστας Καραμανλής, κλείνοντας την ομιλία του στην εκδήλωση που έγινε στη Θεσσαλονίκη.
Παρέμβαση «φωτιά» που γεννά προβληματισμό
Όλες οι πληροφορίες συνέτειναν στο γεγονός πως ο Κώστας Καραμανλής θα απέφευγε να ανοίξει την βεντάλια των διαφωνιών του με το Μαξίμου, εν τέλει όμως ο πρώην πρωθυπουργός έβαλε κατά της κυβέρνησης φέρνοντας στο προσκήνιο όχι μόνο το ζήτημα των ελληνοτουρκικών, αλλά την λειτουργία των θεσμών, την χειραγώγηση της δικαιοσύνης όσο όμως και την θεωρία των ψεκασμένων που το Μαξίμου επιφυλάσσει σε όσους της ασκούν κριτική.
Η νέα παρέμβαση του Κώστα Καραμανλή αποτελεί ένα ακόμα πλήγμα στην ενότητα του κόμματος καθώς το κλίμα στο εσωτερικό της γαλάζιας κοινοβουλευτικής ομάδας παραμένει εκρηκτικό, με τους διαφωνούντες «γαλάζιους» βουλευτές να αντιδρούν στην εφαρμοζόμενη πολιτική. Ο πρώην πρωθυπουργός άλλωστε αποτελεί ένα από τα πλέον αγαπητά πρόσωπα στη βάση του κόμματος, στο στελεχιακό δυναμικό αλλά και σε ένα μικρό κομμάτι της κοινοβουλευτικής ομάδας που συνεχίζει να αυτοπροσδιορίζεται ως «καραμανλικό».
