Αγαπημένα μου golden boys, αδικημένοι μου μικροαστοί, φτωχοί μου προλετάριοι, λατρεμένες μου βιοπαλαίστριες, δεν τη θέλει τη κυβέρνηση με τίποτε. Δεν ξέρω αν είναι ο Ερμής ανάδρομος, δεν ξέρω αν είναι γκαντεμιά διαρκείας, δεν ξέρω αν είναι απλή ανικανότητα να χωρίσουν δυο γαϊδουριών άχυρα. Αυτό που ξέρω είναι τα γκουπ-γκουπ είναι κάποια κεφάλια που χτυπάνε στους τοίχους του Μαξίμου.
Άσμα
Την Παρασκευή ανακοινώθηκε, την Κυριακή παραιτήθηκε. Στην κυβέρνηση τραγουδάνε όλοι μαζί -σε στυλ μοιρολόι- το άσμα «Λεβεντόπαιδο Αρίστο, μπες στο μαγαζί και κλείστο»! Ο λόγος για τον άριστο, Αρίστο Δοξιάδη που δεν πρόκαμε ο έρμος να προβάρει τη θέση του υφυπουργού Καινοτομίας κι από δω παν και οι άλλοι!
Το καρτέλ και το κανόνι
Βλέπετε ξαναήρθε στο φως εκείνη η παλιά ιστορία όταν ο κ. Δοξιάδης ήταν ο νόμιμος εκπρόσωπος της εταιρείας Απόλλων ΑΕ, μιάς εκ των εταιρειών που καταδικάστηκαν το 2009 από την Επιτροπή Ανταγωνισμού, για την συγκρότηση καρτέλ στην αγορά του ξενόγλωσσου βιβλίου. Μάλιστα η εταιρεία το 2011 – 2012 έριξε κανόνι στην αγορά.
Τοξικότητα
Κι από τότε «μην τον είδατε τον Παναή…». Ακόμη η ΑΑΔΕ την έχει «κρεμασμένη» ως μεγαλοοφειλέτη την εν λόγω εταιρεία με 10 εκατ. ευρώ. Διότι η Απόλλων ΑΕ παρ΄ ότι καταδικάστηκε δεν πλήρωσε σέντς! Αυτό ήταν το μπουγιουρντί» του Σαββάτου για τη νέα κυβέρνηση. Στην ανάρτηση του ο κ. Δοξιάδης αναφέρει πως δικάστηκε από ποινικό δικαστήριο το 2013 και αθωώθηκε. Η … πολιτική τοξικότητα όμως τον οδήγησε στην παραίτηση!
Όπως ο ανιψιός
Αυτό που όλοι οι κοντινοί του πρωθυπουργού Κυριάκου, επικαλούνται την «πολιτική τοξικότητα» όταν παραιτούνται, με ξεπερνάει. Τα ίδια δεν είχε πει ο Γρηγόρης Δημητριάδης όταν ο θείος του αναγκάστηκε να του δείξει την πόρτα της εξόδου για τις υποκλοπές;
Χαμπάρι;
Αλλά δεν είναι μόνο η υπόθεση του καρτέλ. Ο κ. Δοξιάδης πριν από περίπου δύο χρόνια πήρε μαζί με τους συνεταίρους του κάπου 50 εκατ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης προκειμένου να το επενδύσουν σε επιχειρήσεις καινοτομίας. Η ειρωνεία είναι πως συμμετείχε και στην Επιτροπή Πισσαρίδη που αποφάσιζε σε γενικές γραμμές που πρέπει να δοθούν τα ποσά του Ταμείου. Από την άλλη, όταν γίνεσαι υπουργός που διαχειρίζεται τέτοιες υποθέσεις και έχεις εταιρεία που ασχολείται με αυτά, πως ακριβώς θα είσαι αμερόληπτος; Δεν υπάρχει σύγκρουση ενδιαφέροντος εδώ; Αναρωτιέμαι, όλα αυτά δεν τα είχαν πάρει χαμπάρι στο Μαξίμου ή απλώς δεν τους ένοιαζε γιατί λειτουργούν ακόμη μέσα στην αλαζονεία;
Ο κ. Μυλωνάκης;
Υπάρχει όμως και μία ακόμη διάσταση. Ο υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ κ. Γιώργος Μυλωνάκης άρχισε την επαγγελματική του καριέρα στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, τότε περίπου που έγινε η καταγγελία για το καρτέλ. Και ήταν «προστατευόμενος» του τότε προέδρου της Επιτροπής κ. Σπύρου Ζησιμόπουλου. Την υπόθεση αυτή – δεδομένου ότι δεν τον πήραν και τα χρόνια… – την θυμάται εξαιρετικά καλά. Δεν έκρινε σκόπιμο να ενημερώσει τον πρωθυπουργό; Η μήπως έχει επιλέξει να είναι ευχάριστος και όχι χρήσιμος; Πάσα απάντηση δεκτή!
Μοιρολόϊ
Εν τω μεταξύ οι θιασώτες του ακραίου κέντρου έστησαν ένα απίστευτο μοιρολόϊ κάτω απ’ την ανάρτηση της παραίτησης. Τα μισά σχόλια να διαβάσεις νομίζεις ότι χάθηκε η μετενσάρκωση του Ελευθέριου Βενιζέλου απ’ την κυβέρνηση. Και το επιχείρημα είναι έτοιμο: «Δεν υπάρχει καταδικαστική απόφαση για τον Αρίστο απ’ τη Δικαιοσύνη». Ισχύει. Κι εδώ κάποια στιγμή θα έπρεπε η Δικαιοσύνη να δώσει εξηγήσεις, πώς ακριβώς γίνεται να πέφτουν τα πρόστιμα των εκατομμυρίων απ΄την Επιτροπή Ανταγωνισμού στην εταιρεία που ο Αρίστος ήταν νόμιμος εκπρόσωπος, αυτή με τη σειρά της να βάζει λουκέτο και να φεσώνει άπαντες, να ανήκει στη λίστα των οφειλετών του Δημοσίου και ουδείς να τιμωρείται. Παράλογο ακούει;
Το δάχτυλο
Κι εδώ επιβεβαιώνεται περίτρανα γι’ άλλη μια φορά ότι πολλοί από εκείνους που κουνούσαν το δάκτυλο στα μνημόνια στο λαό και κατηγορούσαν τους υπόλοιπους για την απόδειξη που δεν πήραν για την τυρόπιτα που έτρωγαν, έχουν πολλούς σκελετούς στις ντουλάπες τους. Παρ’ όλα αυτά είχαν το θράσος να βγουν εκεί έξω και να το παίζουν τιμητές των πάντων. Αλλά, όπως λέει και η φίλη μου η Ντιντί, karma is a bitch.
Ατάκες
Λοιπόν, η Νέα Δημοκρατία έχει μία αδυναμία στις «ατάκες». Ο πρωθυπουργός στην ομιλία του στο υπουργικό συμβούλιο, το Σάββατο, ζήτησε να κινηθούν όλοι «πιο γρήγορα, πιο τολμηρά». Συμπληρωματική είναι η «ατάκα», του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, του κ. Χατζηδάκη: Σεμνότητα και αποτελεσματικότητα! Και θυμήθηκα τον πρώην πρωθυπουργό κ. Κώστα Καραμανλή, που μόλις ανέλαβε τον Μάρτιο του 2004, στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο, μετά από τον σχηματισμό της κυβέρνησης, ζήτησε τότε από όλους τους πρωθυπουργούς του να κινηθούν «σεμνά και ταπεινά»! Ομως και οι δύο θητείες της Νέας Δημοκρατίας κινήθηκαν αντίθετα της σεμνότητας που διακήρυξαν! Λέτε αυτή τη φορά να πήραν το μάθημα τους;
Φαινόμενο
Τώρα βέβαια όλα τα κομματικά επιτελεία ασχολούνται με το «φαινόμενο Ζωή». Τουτέστιν με την δημοσκοπική απογείωση της Πλεύσης Ελευθερίας της κυρίας Ζωής Κωνσταντοπούλου. Και πιέζει όλο το μπλοκ της κοινοβουλευτικής κεντροαριστερής αντιπολίτευσης. Κι όλους φυσικά τους απασχολεί το ερώτημα: αν θα συνεχιστεί, αν θα διατηρηθεί σ΄ αυτά τα επίπεδα ή αν θα υποχωρήσει και πόσο; Συζητήσεις επί συζητήσεων – κι όχι μόνο τηλεφωνικά … Ενας διαρκής πονοκέφαλος.
