Όπως κάθε χρόνο, κυβέρνηση και εκπρόσωποι των κομμάτων πήραν τον λόγο, βγάζοντας διθυραμβικούς λόγους για τα μηνύματα της εξέγερσης στο Πολυτεχνείο και την αποκατάσταση της δημοκρατίας. 51 χρόνια μετά, οι ιδεολογικές προσεγγίσεις εμφανώς διακριτές, όπως και οι δύο πλευρές της ιστορίας… Όλοι πάντως πήραν το λόγο, ακροδεξιοί, δεξιοί, φιλελεύθεροι, ακροκεντρώοι, σοσιαλδημοκράτες, αριστεροί, κομμουνιστές. Αν άκουγε κάποιος τις ομιλίες των εκπροσώπων της Νίκης και των Σπαρτιατών δεν ξέρω αν θα γέλαγε ή θα έκλαιγε…
Πάντως, στην «αριστερή πτέρυγα» της Βουλής, μετά την έντονη και «σκληρά» ιδεολογική πεντάλεπτη ομιλία του Νάσου Ηλιόπουλου εκ μέρους της Νέας Αριστεράς, ο οποίος έκλεισε με τη φράση «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία γιατί όπως μας θυμίζει ο Μανώλης Αναγνωστάκης σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις, να μην τις παίρνει ο άνεμος» το χειροκρότημα ήρθε από τους Νίκο Παππά και Δημήτρη Μάντζο, από τα έδρανα του ΣΥΡΙΖΑ και από τα έδρανα του ΠΑΣΟΚ.
Τυχαίο; Μπορεί και ναι, μπορεί και όχι.
«Δεν είναι λίγες οι προσπάθειες που έχουν γίνει για να μετατραπεί το Πολυτεχνείο σε ένα μνημόσυνο, να εμφανίζεται ως κάτι το οποίο αφορά μια παλιά και ξεχασμένη ιστορία. Δεν μπορείς όμως να κάνεις μνημόσυνο για το Πολυτεχνείο, γιατί το Πολυτεχνείο έρχεται από το μέλλον». Με αυτά τα λόγια ξεκίνησε την παρέμβασή του στη Βουλή ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και βουλευτής Ά Αθήνας της Νέας Αριστεράς Νάσος Ηλιόπουλος στην «Αναφορά για την επέτειο της 17ης Νοεμβρίου για την εξέγερση του Πολυτεχνείου».
Ο κ. Ηλιόπουλος σημείωσε πως «το Πολυτεχνείο θα μιλάει για πάντα τη γλώσσα της ελευθερίας, της δημοκρατίας και του δικαίου. Και αυτή η γλώσσα δεν γνωρίζει σύνορα» και πρόσθεσε πως «το Πολυτεχνείο σήμερα, μιλώντας ακριβώς τη γλώσσα της ελευθερίας, της δημοκρατίας και του δικαίου, δεν μπορεί να μη μιλάει παλαιστινιακά, δεν μπορεί να μην έχει την καρδιά και το μυαλό του στη γενοκτονία που γίνεται στη Γάζα και στο δίκαιο αίτημα του παλαιστινιακού λαού για την ελευθερία, τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη για ένα δικό του ανεξάρτητο κράτος».
