Όταν ο εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, Καρίμ Καν εισηγήθηκε την έκδοση ενταλμάτων σύλληψης κατά των ηγετών του Ισραήλ και της Χαμάς, συνόδευσε την ανακοίνωση με μια αινιγματική προειδοποίηση: “Οι προσπάθειες παρεμπόδισης, εκφοβισμού ή αθέμιτης επιρροής των αξιωματούχων αυτού του Δικαστηρίου πρέπει να σταματήσουν αμέσως.”
Παρότι ο κ. Καν δεν παρείχε περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με την αναφορά του περί παρεμβάσεων στο έργο του ΔΠΔ, η δήλωση του προκάλεσε αρκετά ερωτήματα.
Σε αυτά επιχειρεί να απαντήσει το βρετανικό μέσο ενημέρωσης Guardian, σε μια έρευνα που διεξήγαγε με τα ισραηλινά περιοδικά +972 και Local Call, τα ευρήματα της οποία είναι αποκαλυπτικά. Σύμφωνα με αυτά, το Ισραήλ διεξάγει εδώ και μια δεκαετία περίπου έναν “μυστικό πόλεμο” εναντίον του Διεθνούς Δικαστηρίου, με τις υπηρεσίες πληροφοριών της χώρας να παρακολουθούν στενά -έως και να απειλούν, όπως αναφέρεται- ανώτερα στελέχη του ΔΠΔ, σε μια προσπάθεια αλλοίωσης και παραποίησης των ερευνών τους.
Όπως μεταφέρει ο Guardian, οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες κατάφεραν να “χακάρουν” τις επικοινωνίες πολλών αξιωματούχων του ΔΠΔ, συμπεριλαμβανομένου του εισαγγελέα Καν και του προκατόχου του, Φάτου Μπενσούντα, υποκλέπτοντας συνομιλίες που είχαν μέσω τηλεφώνων, μηνυμάτων email αλλά και εγγράφων.
Η παρακολούθηση συνεχιζόταν και τους τελευταίους μήνες, γνωστοποιώντας με αυτόν τον τρόπο τις προθέσεις του Δικαστηρίου περί επιβολής κυρώσεων στον πρωθυπουργό του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου. Σύμφωνα με πηγή μάλιστα, αναφέρεται πως ο Καν προτίθετο να εκδώσει τα σχετικά εντάλματα σύλληψης νωρίτερα, αλλά δεχόταν “τεράστια πίεση από τις Ηνωμένες Πολιτείες”.
Ο Μπενσούντα, από την άλλη, γενικός εισαγγελέας του ΔΠΔ το 2021 όταν και διατάχθηκε η εν λόγω έρευνα, φέρεται να κατασκοπεύτηκε επίσης αλλά και να απειλήθηκε.
Κατά μια άλλη πηγή της έρευνας, ο ίδιος ο Νετανιάχου φέρεται να ενδιαφερόταν στενά για τις παρακολουθήσεις, σε σημείο “εμμονής”. Ως εμπλεκόμενες στην υπόθεση υπηρεσίες καταγράφονται η εγχώρια υπηρεσία κατασκοπείας Shin Bet, η στρατιωτική διεύθυνση πληροφοριών Aman και το τμήμα κυβερνο-κατασκοπείας Unit 8200. Επιπλέον, μια μυστική επιχείρηση κατά του Μπενσούντα που αποκαλύφθηκε από τον Guardian διεξήχθη υπό τις οδηγίες του Γιόσι Κοέν, στενού συμμάχου του Νετανιάχου και τότε διευθυντή της διαβόητης υπηρεσίας κατασκοπείας του Ισραήλ, Μοσάντ.
Εκτός από τον πρωθυπουργό, οι πληροφορίες που προέκυπταν από τις υποκλοπές γνωστοποιούνταν επίσης και σε στελέχη της κυβέρνησης, καθώς και στα Υπουργεία Δικαιοσύνης, Εξωτερικών και Στρατηγικών Υποθέσεων.
Η κοινή έρευνα περιλαμβάνει μεταξύ άλλων δεκάδες συνεντεύξεις με (νυν και πρώην) ισραηλινούς αξιωματούχους των υπηρεσιών πληροφοριών, κυβερνητικούς αξιωματούχους, στελέχη του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, διπλωμάτες και δικηγόρους που έχουν γνώση της υπόθεσης.
Ενδεικτικά, εκπρόσωπος του ΔΠΔ ανέφερε στον Guardian πως είχε γνώση περί “δραστηριοτήτων συλλογής πληροφοριών από διάφορες υπηρεσίες, εχθρικές προς το Δικαστήριο”. Τονίζει μάλιστα πως το ΔΠΔ είναι αναγκασμένο να λαμβάνει διαρκώς αντίμετρα προκειμένου να τις “αποκρούει”, υποστηρίζοντας πάντως πως οι μυστικές υπηρεσίες δεν έχουν διεισδύσει τόσο βαθιά και πως οι κομβικές πληροφορίες της έρευνας παραμένουν “ασφαλείς”.
Από την άλλη, εκπρόσωπος του γραφείου του πρωθυπουργού Νετανιάχου χαρακτήρισε τις ερωτήσεις που τέθηκαν στο πλαίσιο της έρευνας “γεμάτες με ψευδείς και αβάσιμους ισχυρισμούς που έχουν σκοπό να βλάψουν το κράτος του Ισραήλ”, ενώ στρατιωτικός των Δυνάμεων Άμυνας του Ισραήλ αρνήθηκε οποιαδήποτε εμπλοκή της IDF λέγοντας πως ποτέ “δεν διεξήγαγαν και δεν διεξάγουν επιχειρήσεις παρακολούθησης ή κατασκοπείας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου”.
Το σημείο εκκίνησης του “μυστικού πολέμου”
Μπροστά στο φάσμα των διώξεων από τη Χάγη, το Ισραήλ δείχνει να ανησυχεί. Δεν είναι τυχαίο πως πρώην αξιωματούχος των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών περιέγραψε με στρατιωτικούς όρους τις εξελίξεις, λέγοντας στον Guardian πως το Ισραήλ πρέπει να “αντεπιτεθεί” στο ΔΠΔ, κάνοντας λόγο για “πόλεμο που έπρεπε να διεξαχθεί”.
Η υπόθεση κατασκοπείας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου από πλευράς Ισραήλ ωστόσο δεν είναι κάτι που προέκυψε λόγω των κυρώσεων, αλλά βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και περίπου μια δεκαετία.
Αυτός ο “πόλεμος” ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2015, όταν επιβεβαιώθηκε ότι η Παλαιστίνη θα προσχωρούσε στο δικαστήριο μετά την αναγνώρισή της ως κράτος από τη γενική συνέλευση του ΟΗΕ. Η ένταξή της καταδικάστηκε από Ισραηλινούς αξιωματούχους ως μια μορφή “διπλωματικής τρομοκρατίας”.
Ένας πρώην αξιωματούχος, με γνώση των “υπόγειων” προσπαθειών του Ισραήλ κατά του ΔΠΔ, ανέφερε ότι η ένταξη των Παλαιστίνιων είχε εκληφθεί ως “υπέρβαση της κόκκινης γραμμής” και ως “επιθετική διπλωματική κίνηση”.