Αναρμόδιο δηλώνει το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο σχετικά με τα αναδρομικά που διεκδικούν οι συνταξιούχοι από περικοπές που υπέστησαν κατά την μνημονιακή περίοδο. Στην απόφασή του, το ΑΕΔ κρίνει ότι «στερείται σχετικής δικαιοδοσίας».
Πρακτικά, αυτό σημαίνει πως δεν επιλέγει ποια απόφαση υπερισχύει ανάμεσα σε εκείνες που είχαν εκδοθεί από το ΣτΕ που θεωρούσε το 2015 ότι είναι αντισυνταγματική η κατάργηση των δώρων, ή εκείνη του Αρείου Πάγου, που έκρινε το 2023 ακριβώς το αντίθετο, ότι δηλαδή ήταν συνταγματική η περικοπή.
Το ΑΕΔ εκτιμά ότι οι δύο αποφάσεις, αν και διαφορετικές, δεν αντιτίθενται μεταξύ τους. Αιτία είναι ότι ο Άρειος Πάγος έκρινε ως συνταγματικές τις περικοπές των επικουρικών που έγιναν στην Τράπεζα της Ελλάδος και όχι συνολικά.
Υπενθυμίζεται πως στην Δικαιοσύνη έχουν προσφύγει περίπου 350.000 συνταξιούχοι, διεκδικώντας αναδρομικά ποσά, που προκύπτουν από το κομμένα Δώρα, αλλά και από τις μειώσεις που έγιναν στις επικουρικές τους συντάξεις, την περίοδο της οικονομικής κρίσης και των Μνημονίων.
Για όλους αυτούς, η διαδικασία δικαστικής διεκδίκησης, που είχε «παγώσει» λόγω ΑΕΔ, συνεχίζεται κανονικά. Παραμένει όμως, στην διακριτική ευχέρεια της Κυβέρνησης, να επιλέξει εάν θα καταβάλλει μαζικά τα αναδρομικά γι’ αυτούς τους συνταξιούχους και μόνο, που έχουν προσφύγει στα αρμόδια δικαστήρια, ή απλώς αν θα αφήσει να τρέξουν οι σχετικές δίκες και ο κάθε συνταξιούχος να δικαιώνεται κατά μόνας.
Όλοι οι υπόλοιποι συνταξιούχοι, όμως, που δεν είχαν προβεί σε σχετικές αγωγές, δεν έχουν να αναμένουν κάτι, από το πεδίο της Δικαιοσύνης.
Ποιοί παίρνουν χρήματα και ποιοι όχι
Σύμφωνα με την απόφαση:
Χρήματα θα πάρουν όσοι συνταξιούχοι δημοσίου τομέα είχαν προσφύγει μέχρι 21/7/2020 στα διοικητικά δικαστήρια για τις περικοπές στις επικουρικές συντάξεις το επίμαχο 11μηνο.
Χρήματα δεν θα πάρουν όσοι είχαν προσφύγει μετά τον Ιούλιο του 2020, αλλά και ούτε οι συνταξιούχοι του μετοχικού ταμείου της Τράπεζας της Ελλάδος, για τους οποίους είχε εκδοθεί η απόφαση του Αρείου Πάγου που έκρινε συνταγματικές τις περικοπές τους.
Το σκεπτικό
«Το ανώτατο ειδικό δικαστήριο έκρινε ότι στερείται σχετικής δικαιοδοσίας, λόγω μη αντιθέσεως μεταξύ της αποφάσεως 1509/ 2023 του Αρείου Πάγου και το 2287 και 2088 / 2015 του ΣτΕ.
Και τούτο, διότι το Συμβούλιο της Επικρατείας, αποφανθέν υπέρ της αντισυνταγματικότητας περιόρισε την κρίση του επί των συνταξιούχων δημόσιων φορέων κοινωνικής ασφαλίσεως, στηριζόμενο στην υποχρεωτικότητα της (επικουρικής) κοινωνικής ασφάλισης και «στην συνακόλουθη παροχή της αποκλειστικώς από το κράτος ή από ΝΠΔΔ», έλαβε υπόψη κατά τρόπο καταλυτικό το σωρευτικό αποτέλεσμα της ένδικης περικοπής με το σύνολο των προηγηθεισών, κατά τα έτη 2000 έως 2012, πολλαπλών διαδοχικών νομοθετικών περικοπών των συντάξεων, κρίνοντας -βάσει της ποσότητας και της έντασης αυτών επί της συγκεκριμένης κατηγορίας συνταξιούχων – ότι επιβαλλόταν συνταγματικώς, αλλά δεν εχώρησε η εκπόνηση ειδικής επιστημονικά τεκμηριωμένης μελέτης ως προς την επιρροή της ένδικης ρύθμισης στον πυρήνα του κοινωνικοασφαλιστικού δικαιώματος των εν λόγω συνταξιούχων» αναφέρεται στο σκεπτικό.
Από την άλλη πλευρά ο Άρειος Πάγος, «υπό το πρίσμα του νοµικού πλαισίου της παρεχοµένης από την ίδια την Τράπεζα της Ελλάδος, ήτοι από νοµικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, επικουρικής ασφαλίσεως των συνταξιούχων της, συνεκτιμώντας µεν τις προηγηθείσες περικοπές συντάξεων, οι οποίες, όµως, δεν αφορούσαν στο σύνολο, και δη στην πλειονότητά τους, τους συνταξιούχους της Τράπεζας, και λαμβάνοντας, επίσης, υπ’ όψιν ο΄τι, πάντως, το ύψος των πληττόμενων συντάξεων των ασφαλισμένων στην ως άνω Τράπεζα παραµένει υψηλότερο της µέσης κυρίας και επικουρικής συντάξεως του ΙΚΑ-
ΕΤΑΜ, έκρινε συνταγµατική την ως άνω διάταξη».
Η δικαστική απόφαση καταλήγει: «επομένως, κατά το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο, λόγω ουσιώδους διαφοροποιήσεως του νοµικού και πραγματικού υποβάθρου των υποθέσεων και των αντιστοίχων, φερομένων ως αντίθετων, αποφάσεων του Αρείου Πάγου αφενός και του Συµβουλίου της Επικρατείας αφετέρου, δεν καθίσταται κρίσιμη και αναγκαία για την μία υπόθεση η γενομένη από το άλλο δικαστήριο ερμηνευτική προσέγγιση του ζητήματος της συνταγµατικότητας ή µη της αυτής νομοθετικής διατάξεως και, συνακολούθως, δεν τίθεται ζήτηµα αντιθέσεως, κατ’ άρθρο 100 παρ.1 περ.ε’ του Συντάγµατος, των προαναφερθεισών αποφάσεων των ως άνω Δικαστηρίων».
