«Είναι δύσκολο να ζεις χωρίς αντίπαλο». Με αυτά τα λόγια αντιμετώπισε υπουργός της κυβέρνησης την δημοσκόπηση της Metron Analysis που δείχνει τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ να μην φτάνουν μαζί ούτε το 17,5% στην πρόθεση ψήφου.
Η αλήθεια είναι πως η αδυναμία των δυο προοδευτικών κομμάτων να ανεβάσουν τα ποσοστά τους, αλλά και να αποκτήσουν κοινό βηματισμό γίνεται δεκτή με μεγάλη ικανοποίηση από το Μαξίμου καθώς εκτιμάται πως η μόνη υπαρκτή κυβερνητική εναλλακτική που μπορεί να υπάρξει θα έρθει από τον χώρο της κεντροαριστεράς όπως τουλάχιστον εκτιμούν.
Και η ιδέα αυτή φαίνεται πως έχει καταστεί κοινός τόπος διότι εκτιμάται πως ο κίνδυνος από τα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας αποτελεί «πληγή» αλλά όχι υπαρξιακό κίνδυνο. Οι εκτιμήσεις των γαλάζιων στελεχών όσον αφορά την Ελληνική Λύση, την Φωνή Λογικής αλλά και τη Νίκη καταλήγουν στο συμπέρασμα πως όσο και αν δημοσκοπικά «σηκώνουν κεφάλι», πριν τις εκλογές και όταν τα διλήμματα θα τεθούν με τρόπο αμείλικτο τα ποσοστά τους θα «ξεφουσκώσουν».
Οι τρεις λόγοι
Σύμφωνα με τις ίδιες εκτιμήσεις, που φαίνεται να κερδίζουν έδαφος ανάμεσα στους κυβερνητικούς «επιτελείς», οι λόγοι είναι τρείς. Ο πρώτος έχει να κάνει με την πολυδιάσπαση του χώρου της δεξιάς στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας. Κυριάκος Βελόπουλος, Δημήτρης Νατσιός και Αφροδίτη Λατινοπούλου αδυνατούν να συνυπάρξουν, να ενώσουν δυνάμεις και να δημιουργήσουν ένα πολίτικό μέτωπο με κυβερνητικό πρόταγμα. Ο ανταγωνισμός λοιπόν για την ηγεσία στον χώρο αυτό δεδομένα μειώνει την δυναμική του όταν μπαίνει στην μεγάλη σκακιέρα της πολιτικής σύγκρουσης.
Ο δεύτερος παράγοντας έχει να κάνει με το πολιτικό εκτόπισμα των συγκεκριμένων ηγετών του χώρου αυτού.
Στο Μαξίμου εκτιμούν πως κανείς εκ των τριών αρχηγών δεν μπορεί να γίνει Μελόνι ή Λεπέν και άρα να αποτελέσει σημείο αναφοράς για έναν πολιτικό χώρο στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας που θα μπορούσε να συσπειρώσει πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις. Αυτό που εκτιμάται είναι πως το ταβάνι της κάθε δύναμης δύσκολα μπορεί να ξεπεράσει το 12% όπως χαρακτηριστικά μας ανέφεραν.
Ο τρίτος παράγοντας έχει να κάνει με την ίδια την Νέα Δημοκρατία καθώς θεωρείται πως η στροφή του κόμματος σε μια πιο δεξιά ατζέντα μπορεί να λειτουργήσει ως μοχλός αποσυμπίεσης και εν τέλει επιστροφής απογοητευμένων ψηφοφόρων προς τη μεγάλη παράταξη.
Και ο φόβος
Η μόνη πραγματική ανησυχία έρχεται από την στήριξη που μπορεί να έχουν τα συγκεκριμένα κόμματα από το εξωτερικό και συγκεκριμένα τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η νέα διοίκηση Trump έχει αποδείξει πως δεν κρύβει την συμπάθεια της για τα altright κόμματα της Ευρώπης.
Υπό αυτό το πρίσμα υπάρχει μια ανησυχία για την στάση που θα κρατήσει η αμερικανική κυβέρνηση και για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα.
