H επικοινωνιακή διαχείριση από την κυβέρνηση της παραίτησης Δοξιάδη θα έπρεπε να διδάσκεται στα Πανεπιστήμια ως παράδειγμα προς αποφυγή για το τι ακριβώς σημαίνει «διαχείριση ζημιάς» ή αλλιώς damage control. Από το «δεν ήξερα, δεν γνώριζα, ζήτησα εξηγήσεις, αποδέχτηκα την παραίτηση» έως το «αλλά δείτε και τον ΣΥΡΙΖΑ που έχει καταδικασμένο βουλευτή στις τάξεις του» εμφανίζει μια γραμμή άμυνας γεμάτη αμηχανία και έλλειψη σοβαρών επιχειρημάτων.
Γραμμή άμυνας
Δεν είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο. Οι διαφορές σε σχέση με το παρελθόν, είναι πολλές. Αρχικά μιλάμε για μια κυβέρνηση που βρίσκεται στην εξουσία εδώ κι έξι χρόνια και δεν έχει κανένα ελαφρυντικό ότι ανέλαβε πρόσφατα την εξουσία. Μιλάμε για ένα επιτελικό κράτος που έχει καλύψει όλους τους τομείς της διοίκησης, κατά συνέπεια δεν μπορεί να επικαλείται ότι κάποιοι που ενδεχομένως την επιβουλεύονται δεν την αφήνουν να κάνει τη δουλειά της.
Μιλάμε επίσης για θεσμούς που σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν κατηγορηθεί -και ίσως όχι άδικα- ότι εξυπηρετούν το εκάστοτε αφήγημα και επιδιώξεις της κυβέρνησης. Το παράδειγμα των υποκλοπών είναι χαρακτηριστικό αναφορικά με το πόρισμα της Δικαιοσύνης για τις ευθύνες του Μαξίμου, οι οποίες δεν διερευνήθηκαν.
Κυβέρνηση χωρίς επιχειρήματα
Η διαχείριση της τραγωδίας των Τεμπών αλλά και η λαϊκή οργή γι’ αυτήν που εκδηλώθηκε με τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια, αποτέλεσε κομβικής σημασίας ζήτημα για την όποια «ανοχή» στο Μαξίμου. Κι επειδή πλέον δεν υπάρχει άλλη μια «λίστα Πέτσα» προκειμένου να «ελέγξει» το χώρο των ΜΜΕ και επειδή γενικότερα τα βέλη στην φαρέτρα του Μαξίμου έχουν μειωθεί δραματικά, αποτελεί μάλλον φυσική συνέπεια το ξεγύμνωμα του επιτελικού κράτους και η ένδεια των επιχειρημάτων του για περιπτώσεις όπως αυτές του κ. Δοξιάδη.
Το ντουέτο Διαματάρη-Φιλιππάκου
Ας θυμηθούμε την περίπτωση του Αντώνη Διαματάρη, του υφυπουργού Εξωτερικών για θέματα αποδήμων, στην πρώτη κυβέρνηση Μητσοτάκη. Πριν φτάσουμε σε αυτόν, ας θυμηθούμε την περίπτωση ενός στενού συνεργάτη του, του Τάσου Φιλιππάκου, που αποτελεί πιο βεβαρημένη περίπτωση από εκείνη του κ. Δοξιάδη.
Τον Νοέμβριο του 2019 ο κ. Διαματάρης προσλαμβάνει ως μετακλητό στο ΥΠΕΞ τον Τάσο Φιλιππάκο, έναν άνθρωπο που είχε απασχολήσει τη δικαιοσύνη το 2012 ως διοικητικό στέλεχος της ΕΑΒ. Για την ακρίβεια ολόκληρη η διοίκηση της ΕΑΒ βρισκόταν υπό έλεγχο εκείνη την περίοδο για σειρά ατασθαλιών. Υπήρξε μάλιστα και σχετικό πόρισμα από τον Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λ. Ρακιντζή το οποίο εκδόθηκε το 2013 κι έκανε λόγο για ζημιά περίπου 1 δισ. ευρώ για το ελληνικό Δημόσιο.
Ήταν η εποχή που ο κ. Φιλιππάκος αναχώρησε για τις ΗΠΑ με δημοσιεύματα της εποχής να μιλάνε για «δεύτερο Χριστοφοράκο». Επανήλθε όταν του έδωσε σήμα ο κ. Διαματάρης, προκειμένου να προσληφθεί ως μετακλητός!
Παρά τις αποκαλύψεις η κυβέρνηση ποιούσε την νήσσαν. Τελικά, υπό το βάρος των αποκαλύψεων για τον κ. Διαματάρη που ακολούθησαν τις επόμενες μέρες (το μεταπτυχιακό που δεν είχε όπως και το γεγονός ότι διατηρούσε επιχειρηματικές θέσεις στις ΗΠΑ αν και υφυπουργός στην Ελλάδα), η μπάλα πήρε μαζί και τους δύο. Η ειρωνεία είναι ότι 48 ώρες πριν ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας είχε πει ότι το θέμα «θεωρείται λήξαν» για την κυβέρνηση, η οποία δήλωνε πως είχε καλυφθεί από τις διευκρινιστικές δηλώσεις του κ. Διαματάρη όσον αφορά το πτυχίο του. Η κάλυψη κράτησε… 48 ώρες.
Ο ειλικρινής κ. Πάτσης
«Η δραστηριότητα μου είναι γνωστή, δεν ήρθα ξαφνικά σε αυτόν τον κόσμο. Νομίζετε ότι ένα πολιτικό κόμμα δεν ξέρει ποιον έχει στα ψηφοδέλτια του; Μόνο το κόμμα μου το ήξερε; Όλη η Ελλάδα ήξερε την δράση μου…». Τα λόγια αυτά ανήκουν στον κ. Ανδρέα Πάτση, βουλευτή της ΝΔ στα Γρεβενά μετά τη διαγραφή του από την ΚΟ του κόμματος με αφορμή τις αποκαλύψεις της αντιπολίτευσης, ότι αφενός ασχολείτο επιχειρηματικά με αγοραπωλησίες κόκκινων δανείων, αφετέρου ότι δεν είχε συμπεριλάβει στο πόθεν έσχες του τις εν λόγω εταιρείες. Στην πορεία αποκαλύφθηκε επίσης ότι άλλες εταιρείες του είχαν πάρει μέσω απευθείας αναθέσεων κάπου 1 εκατ. ευρώ από τα ΕΛΤΑ.
Γιατί τα είπε αυτά ο κ. Πάτσης τότε; Επειδή η γραμμή του Μαξίμου ήταν σχεδόν ολόιδια με σήμερα και την περίπτωση Δοξιάδη, δηλαδή «δεν γνωρίζαμε». Εννοείται πως ο κ. Πάτσης είχε ομολογήσει τότε το προφανές: πως όλοι ήξεραν ποιος είναι, τι κάνει στη ζωή του και πως έπαιρνε τις δουλειές. Κυρίως το ίδιο το Μαξίμου, το οποίο, αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι αρχικά είχε επιλέξει να τον υπερασπιστεί (είναι γνωστό πως ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Οικονόμου είχε συναντηθεί με τον βουλευτή, προκειμένου να του πει ποια είναι η «γραμμή»), ενώ στη συνέχεια τον «άδειασε».
Οι υποκλοπές και το Μαξίμου που δεν γνώριζε
Ως γνωστόν το Μαξίμου «δεν ήξερε τίποτε» ούτε για το τεράστιο σκάνδαλο των υποκλοπών. Εδώ προκειμένου να καλυφθεί ο ίδιος ο πρωθυπουργός εκτέθηκε ο ανιψιός του, Γρηγόρης Δημητριάδης, ο οποίος με τη σειρά του δήλωνε πως η παραίτησή του δεν είχε σχέση με τις υποκλοπές, αλλά έγινε εξαιτίας της «πολιτικής τοξικότητας» εκείνων των ημερών. Την ίδια… «πολιτική τοξικότητα» που επικαλέστηκαν και πάλι κυβερνητικά στελέχη με αφορμή την παραίτηση Δοξιάδη.
Αν λοιπόν ο πρωθυπουργός δεν γνώριζε τίποτε, ταυτόχρονα δεν μπορεί να ισχύει και ότι ο ανιψιός παραιτήθηκε ελέω… τοξικότητας. Ήταν γνωστό σε όλους ότι ο κ. Δημητριάδης ήταν ο συνδετικός κρίκος του πρωθυπουργικού γραφείου με την ΕΥΠ.
Ωστόσο οι κυβερνητικές πηγές της εποχής ανέφεραν ότι «η παραίτηση του κ. Δημητριάδη έγινε σε συνεννόηση με τον πρωθυπουργό και έχει στόχο την αποσύνδεση της υπόθεσης των παρακολουθήσεων από το Μαξίμου. Η κυβέρνηση και ο κ. Δημητριάδης δεν έχουν σχέση έχουν με την υπόθεση Ανδρουλάκη. Γύρω από το πρόσωπο του κ. Δημητριάδη έχει αναπτυχθεί ένα κλίμα τοξικότητας, εξαιρετικά δυσλειτουργικά και για την κυβέρνηση και για τον ίδιο τον κ. Δημητριάδη».
Αξίζει επίσης να υπενθυμίσουμε πως όλο το βάρος των κατηγοριών, η κυβέρνηση είχε επιχειρήσει να το ρίξει στην ΕΥΠ, με τις κυβερνητικές πηγές να αναφέρουν τότε πως «κάποιες λανθασμένες ενέργειες δεν μειώνουν τις σημαντικές εθνικές υπηρεσίες που έχει προσφέρει η ΕΥΠ τα τελευταία χρόνια», προσθέτοντας ότι επρόκειτο για «νόμιμη παρακολούθηση με εισαγγελική άδεια, για την οποία δεν υπήρχε ενημέρωση στο Μέγαρο Μαξίμου».
Όταν η κυβέρνηση γνώριζε για το Predator
Ομοίως, όταν αποκαλύφθηκε ότι η κυβέρνηση γνώριζε καλά τι εστί Predator και δεν επρόκειτο απλώς για κάποιους «κακόβουλους ιδιώτες», όπως τους είχε αποκαλέσει ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης. Αναφερόμαστε στην άδεια εξαγωγής του λογισμικού παρακολούθησης σε τρίτες χώρες για λογαριασμό της εταιρείας που το διακινούσε Intellexa, όπως αυτή είχε εγκριθεί από το ΥΠΕΞ, κάτι που όπως αναφέρουν τα στοιχεία είχε κοινοποιηθεί και στο πρωθυπουργικό γραφείο.
Τρία χρόνια μετά βέβαια δεν ξέρουμε για ποιους λόγους έγινε η παρακολούθηση Ανδρουλάκη, ενώ οι διαχειριστές της υπόθεσης χαίρουν απίστευτης ασυλίας, χάρη στο εξαιρετικά βολικό γι’ αυτούς, πόρισμα της Δικαιοσύνης.
Η κυβέρνηση που «δεν γνώριζε» για τον ΟΣΕ
Αλλά και για την κατάσταση που επικρατούσε στον ΟΣΕ δεν ήξερε τίποτε ο πρωθυπουργός. Το μάθαμε λίγες μέρες μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών και αφού είχε ήδη οδηγηθεί σε παραίτηση ο τότε υπουργός Μεταφορών, Κώστας Αχ. Καραμανλής. «Προφανώς αυτή η εικόνα (σ.σ. διάλυσης) δεν είχε φτάσει σε επίπεδο πρωθυπουργού», δήλωνε τότε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Οικονόμου. Εντυπωσιακό, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι για την κατάσταση στον ΟΣΕ ο πρωθυπουργός είχε ενημερωθεί με επιστολή που του είχε στείλει προσωπικά τον Μάιο του 2020 ο τότε διευθύνων σύμβουλος του Οργανισμού, Κωνσταντίνος Σπηλιόπουλος, μια επιστολή που ο ίδιος έδωσε στη δημοσιότητα.
Όσα δεν γνώριζε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος
Ομοίως, σχετικά πρόσφατα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Μαρινάκης δήλωσε πως δεν είχε καμία γνώση για το πως πληρώθηκε το «μπάζωμα» στα Τέμπη. «Αυτό θα το βρει η έρευνα, εγώ δεν γνωρίζω ποιος πλήρωσε για τις ενέργειες αυτές. Και εμείς Δικαιοσύνη θέλουμε και να πληρώσουν οι ένοχοι θέλουμε και να μην συγκαλυφθεί κανείς, γιατί δεν υπάρχει κανένα συμφέρον συγκάλυψης», έλεγε μεταξύ άλλων σε συνέντευξή του στον ΣΚΑΙ.
Εδώ, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά, καθώς τα σχετικά τιμολόγια που αποδεικνύουν το «ποιος πλήρωσε», είναι γνωστά εδώ και καιρό και εκθέτουν άμεσα την κυβέρνηση. Το e mail Τριαντόπουλου που αποκάλυψε η «Εστία» ήταν απλώς το κερασάκι στην τούρτα της συγκάλυψης, εκείνων «που δεν ήξερα».
Ποιός ο ρόλος της;
Τούτων δοθέντων, αντιλαμβάνεται κανείς πως αν πιστέψουμε την κυβέρνηση, είναι πολλά και κομβικά εκείνα «που δεν ξέρει». Κατά συνέπεια το ερώτημα εδώ είναι ποιος είναι ο ρόλος της, εάν δεν γνωρίζει πράγματα που οφείλει όχι μόνο να παίζει στα δάχτυλα, αλλά να έχει και τον απόλυτο έλεγχό τους. Μοιραία, η επόμενη ερώτηση έχει να κάνει με την ίδια την ύπαρξη της συγκεκριμένης κυβέρνησης. Για ποιο λόγο να υπάρχει, εάν σε κάθε στραβή δηλώνει ανερυθρίαστα πως «δεν γνώριζε»;
