Ξεκίνησε χθες η COP29 στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν, η 29η Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Κλίμα. Στόχος: Να βρεθούν τρόποι αντιμετώπισης της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Στα πλαίσια των στρατηγικών για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής συζητείται έτσι και η αύξηση της οικονομικής βοήθειας, που θα σταλεί από τα δυτικά κράτη στις φτωχότερες χώρες.
«Αυτή όμως είναι μονάχα η μισή αλήθεια», σχολιάζει η WELT στην ιστοσελίδα της. «Τα κράτη που συνεχίζουν να θεωρούνται ως αναπτυσσόμενα ζητούν 1.000 δισεκατομμύρια αμερικανικά δολάρια ετησίως ως “οικονομική αρωγή για το κλίμα” από τα παλιά βιομηχανικά κράτη – μέχρι στιγμής η οικονομική αυτή βοήθεια ξεπερνά ήδη τα 100 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως».
Όπως εξηγεί το γερμανικό μέσο, ο ΟΗΕ «εξακολουθεί να διαχωρίζει τον κόσμο σε δύο στρατόπεδα, όπως συνέβαινε και πριν από 30 χρόνια. Γι’ αυτό και η φτωχή Ελλάδα καλείται να δώσει χρήματα για την προστασία του κλίματος στο πλούσιο Κατάρ, το οποίο εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται ως αναπτυσσόμενη χώρα. Την ίδια στιγμή τα δύο εκατομμύρια κατοίκων του Κατάρ παράγουν τόσα αέρια του θερμοκηπίου, όσα 99 εκατομμύρια Φιλιππινέζοι – αλλά αμφότερες οι χώρες θεωρούνται αναπτυσσόμενες. Και η Κίνα αντιστοίχως, παρ’ ότι εκπέμπει περισσότερα αέρια του θερμοκηπίου ανά κάτοικο απ’ ότι η ΕΕ, δεν συγκαταλέγεται στις “βιομηχανικές χώρες”.
Το διαπραγματευτικό «χαρτί»
Ο σημαντικότερος διαπραγματευτικός στόχος των αναπτυσσόμενων κρατών στις διασκέψεις για το κλίμα είναι παραδοσιακά η αποδυνάμωση του ισχυρού ανταγωνισμού από τη Δύση. Και ο μόνος λόγος που η Κίνα και τα αραβικά πετρελαϊκά κράτη αποδέχονται τον στόχο της Συμφωνίας του Παρισίου για περιορισμό της ανόδου της θερμοκρασίας μόνο κατά 1,5 βαθμούς Κελσίου, είναι επειδή η Συμφωνία προέβλεπε ρητά “διαφορετικές υποχρεώσεις” για τα κράτη: τα δυτικά κράτη υποχρεώθηκαν να λάβουν πολύ αυστηρότερα μέτρα για την προστασία του κλίματος», επικρίνει η WELT.
«Εάν το ζήτημα ήταν πραγματικά η αντιμετώπιση της υπερθέρμανσης του πλανήτη, δεν θα επιλέγονταν ως μέσο τέτοιες πληρωμές. Για να γίνει κλιματικά ουδέτερη η οικονομία της Ρωσίας θα χρειάζονταν μόλις γύρω στα 270 δισεκατομμύρια δολάρια. Η Ρωσία όμως δεν καταβάλει καμία προσπάθεια προς αυτήν την κατεύθυνση. Και ενώ η αιολική και η ηλιακή ενέργεια αποτελούν μόλις το 7% του ενεργειακού μείγματος της Κίνας, η χώρα βγάζει χρήματα πουλώντας ηλιακά πάνελ και ηλεκτρικά αυτοκίνητα στη Δύση», καταλήγει το γερμανικό μέσο.
Πηγή: Deutsche Welle
