Με εκτενές άρθρο του, ο Economist αποτυπώνει την κατάσταση στο μέτωπο Ουκρανίας – Ρωσίας, όπου φαίνεται ότι τα ρωσικά στρατεύματα σημειώνουν σημαντικές νίκες από τις αρχές του έτους. Ωστόσο, οι νίκες αυτές δεν είναι βέβαιο ότι οδηγούν σε ορατό τέλος του πολέμου καθώς, όπως σημειώνεται, ο Πούτιν φαίνεται να μην έχει σχεδόν κανένα λόγο να συμβιβαστεί, όπως μεταδίδει το thetoc.gr.
Η τελική μάχη για τη μικρή πόλη Velyka Novosilka του Ντονμπάς διήρκεσε έξι ημέρες, αν και η έκβαση ήταν προφανής πολύ νωρίτερα, γράφει ο Economist.
Τα πράγματα έγιναν κρίσιμα στις αρχές του νέου έτους, όταν τα ρωσικά στρατεύματα κατέλαβαν χωριά στα βορειοανατολικά και δυτικά της πόλης, στριμώχνοντας τους Ουκρανούς από τρεις πλευρές.
Μέχρι την Πέμπτη 23 Ιανουαρίου, ο στενός διάδρομος προς την πόλη που έχει μετατραπεί σε απομονωμένο θύλακα είχε γίνει απροσπέλαστος. Η εντολή για υποχώρηση δόθηκε όταν η περιοχή καλύφθηκε από ομίχλη. Ο Economist σημειώνει ότι “ήταν ένα εφιαλτικό εγχείρημα που έπρεπε να ολοκληρωθεί με τα πόδια, κάτω από ουρανό γεμάτο drone και διασχίζοντας ένα ποτάμι. Τα στοιχεία από τα θριαμβευτικά ρωσικά κανάλια προπαγάνδας δείχνουν ότι πολλοί δεν τα κατάφεραν”.
Η μικρή νίκη της Ρωσίας στη Velyka Novosilka (μιας μικρής πόλης με πληθυσμό μόλις 5.000 κατοίκους πριν από τον πόλεμο) ακολούθησε το γνωστό μοτίβο: ανελέητες επιθέσεις πεζικού, καταστροφικές απώλειες, κατάρρευση της ουκρανικής άμυνας και τελική υποχώρησή τους.
Οι κόμβοι για την εστίαση για τις μονάδες που πολεμούσαν εκεί θα μετατοπιστεί τώρα πιθανώς πίσω στο Ποκρόβσκ στα βόρεια, έναν πολύ μεγαλύτερο κόμβο εφοδιασμού, στον οποίο η Ρωσία επιτίθεται με διάφορες εντάσεις τους τελευταίους έξι μήνες. Οι μάχες εκεί έχουν ήδη ωθήσει τους Ουκρανούς να κλείσουν ένα κρίσιμο ορυχείο – ένα ορυχείο που προηγουμένως κάλυπτε τις μισές ανάγκες της εγχώριας μεταλλουργικής βιομηχανίας. Οι ρωσικές δυνάμεις προωθούνται επίσης σε κοντινή απόσταση προς την περιοχή, όπου βρίσκονται χρήσιμα κοιτάσματα λιθίου.
Πώς επιλέγει τους στόχους του το Κρεμλίνο
Το σχέδιο του Κρεμλίνου εξαρτάται πιθανότατα από το πού μπορεί να σημειώσει γρήγορη πρόοδο. Η ελάχιστη απαίτηση της “ειδικής στρατιωτικής επιχείρησής” του φαίνεται ότι εξακολουθεί να είναι η κατάληψη ολόκληρης της περιοχής του Ντονμπάς (που περιλαμβάνει τις επαρχίες Λουχάνσκ και Ντονέτσκ), η ανάκτηση του ελέγχου της ρωσικής περιοχής του Κουρσκ, την οποία η Ουκρανία έχει καταλάβει εν μέρει, και η διατήρηση της “χερσαίας γέφυρας” που κατέλαβε στα πρώτα στάδια του πολέμου και συνδέει την Κριμαία με τη Ρωσία.
Στο Κουρσκ, η Ρωσία δεν έχει ακόμη ανακτήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων, παρά το γεγονός ότι έχει αναπτύξει μια δύναμη που συμπληρώνεται από βορειοκορεατικά μαχητικά και, με 62.000 άτομα, είναι ίσως τρεις φορές μεγαλύτερη από την ουκρανική ομάδα. Στο Ντονμπάς, εν τω μεταξύ, η εκδίωξη της Ουκρανίας από τις εναπομείνασες πόλεις, οι οποίες είναι καλά αμυνόμενες, δεν θα είναι εύκολη. Τα ανοιχτά πεδία αμέσως δυτικά του Ποκρόβσκ και μια ψυχολογικά επιζήμια ώθηση στην περιοχή του Ντνίπρο μπορεί να αποδειχθούν πιο δελεαστικά. “Ψάχνουν τα αδύνατα σημεία μας”, λέει ο Αντρίι Τσέρνιακ, Ουκρανός αξιωματικός της στρατιωτικής αντικατασκοπείας. “Και στη συνέχεια συγκεντρώνουν τη δύναμή τους όπου έχουν τακτική επιτυχία”.
Πώς τα drone επηρεάζουν το πού στήνονται τα πεδία των μαχών
Το σύγχρονο πεδίο της μάχης, όπου κυριαρχούν τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη που κατασκοπεύουν, παρακολουθούν και χτυπούν, αλλάζει γρήγορα τη φύση των μαχών.
Στην πόλη Velyka Novosilka, για παράδειγμα, τα τεθωρακισμένα οχήματα έπαιξαν ελάχιστο ρόλο. “Ένα από τα άρματα μάχης μας σύρθηκε κοντά στις γραμμές του μετώπου”, λέει ο λοχαγός Ιβάν Σέκατς, αξιωματικός της 110ης ταξιαρχίας της Ουκρανίας που υπερασπίζεται την πόλη. “Δέκα μη επανδρωμένα αεροσκάφη επιτέθηκαν, βάζοντας φωτιά σχεδόν αμέσως”. Η μάχη αντιθέτως γινόταν από το πεζικό – ευέλικτες ομάδες των τριών, τεσσάρων, πέντε ατόμων, που στέλνονταν προς τα εμπρός κατά κύματα. Οι περισσότερες είχαν γρήγορο και αιματηρό τέλος. Κάποιοι όμως κατάφεραν να δημιουργήσουν νέες θέσεις και να μεταφέρουν τη μάχη πιο κοντά, αναγκάζοντας τους Ουκρανούς να υποχωρήσουν.
Οι ρωσικές τακτικές δεν είναι δυναμικές, αλλά προκαλούν στην Ουκρανία πολλές απώλειες. Με απλά λόγια, η Ρωσία έχει το πεζικό και η Ουκρανία όχι.
Τα προβλήματα κινητοποίησης και λιποταξίας έχουν πλήξει σκληρά τις εφεδρείες της Ουκρανίας, σημειώνεται επίσης στο δημοσίευμα του Economist. “Δυσκολευόμαστε να αντικαταστήσουμε τις απώλειες στο πεδίο της μάχης”, λέει ο συνταγματάρχης Πάβλο Φεντοσένκο, διοικητής μιας ουκρανικής τακτικής ομάδας στο Ντονμπάς.
“Μπορεί να “ρίξουν” στρατιώτες ενός ολόκληρου τάγματος σε μία θέση που φυλάμε με τέσσερις ή πέντε στρατιώτες”. Οι ταξιαρχίες που απαρτίζουν την πρώτη γραμμή του Ντονμπάς είναι σταθερά υποστελεχωμένες, υπό πίεση και καταρρέουν. Η γραμμή του μετώπου συνεχίζει να υποχωρεί. “Δεν έχουμε πλέον τακτικές πέρα από το να κλείνουμε τρύπες”, λέει ο “Kupol”, το ψευδώνυμο ενός διοικητή που έχει πλέον αποσυρθεί, ο οποίος μέχρι τον Σεπτέμβριο ηγείτο μιας ταξιαρχίας που πολεμούσε στο ανατολικό Ντονμπάς.
“Ρίχνουμε τάγματα μέσα στο χάος και ελπίζουμε ότι μπορούμε με κάποιον τρόπο να σταματήσουμε την οπισθοχώρηση” σχολιάζει.
Η προσοχή του κόσμου έχει στραφεί στις διαπραγματεύσεις που δεν έχουν ακόμη γίνει, στα αντιφατικά μηνύματα από την κυβέρνηση Τραμπ που τη μια μέρα φαίνονται θετικά για την Ουκρανία και την επόμενη λιγότερο.
Για εκείνους που δίνουν τις μάχες, η ατζέντα είναι λιγότερο αφηρημένη. Όσο η γραμμή του μετώπου συνεχίζει να κινείται, ο Πούτιν φαίνεται να μην έχει σχεδόν κανένα λόγο να συμβιβαστεί. Οι Ρώσοι δεν θα ξεμείνουν από όπλα σύντομα, λέει ο αξιωματικός των μυστικών υπηρεσιών Τσέρνιακ. “Έχουν τουλάχιστον ένα χρόνο, ενδεχομένως και δύο, για να συνεχίσουν να πολεμούν όπως πολεμούν”. Το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα παραμένει μια “ιερή αγελάδα” για το Κρεμλίνο, συνεχίζει, και θα προστατευτεί από ενδεχόμενους οικονομικούς αντίθετους ανέμους, πληθωρισμό ή κυρώσεις. Εν τω μεταξύ, η Βόρεια Κορέα παρεμβαίνει για να προμηθεύσει είδη που βρίσκονται σε έλλειψη, όπως κάννες όπλων και συστήματα πυροβολικού. “Η Ρωσία έχει αποδείξει ότι μπορεί να λειτουργήσει σε έναν εντελώς κλειστό κύκλο”.
Τρία χρόνια μετά την έναρξη του εξοντωτικού πολέμου της, δεν είναι ακόμη σαφές αν η Ρωσία μπορεί να μετατρέψει τα πολλά τακτικά κέρδη της σε κάτι μεγαλύτερο – αρκετά για να πιέσει βαθύτερα πίσω από τις αποδυναμωμένες γραμμές της Ουκρανίας και να προκαλέσει πραγματική ανησυχία.
Ο Τσέρνιακ λέει ότι τα μέχρι στιγμής στοιχεία δείχνουν ότι αυτό είναι απίθανο. “Βλέπουμε τα αποθέματά τους, τους πυραύλους τους, τον οπλισμό τους – και δεν είναι αρκετά. Για την ώρα, όχι”.
Ο λοχαγός Σεκάτς πιστεύει ότι η τύχη μπορεί επίσης να έχει παίξει κάποιο ρόλο. Στην πόλη Velyka Novosilka, λέει, ρωσικές τεθωρακισμένες φάλαγγες σε περισσότερες από μία περιπτώσεις διέρρηξαν και μπήκαν πίσω από την ουκρανική άμυνα, αλλά χωρίς να το καταλάβουν. Χαμένες και αποπροσανατολισμένες, γύρισαν πίσω. “Ο ρωσικός στρατός δεν ανταμείβει τους έξυπνους ανθρώπους, αυτή είναι η μόνη μου εξήγηση”, λέει. “Αλλά δεν μπορούμε να υπολογίζουμε ότι θα παραμείνει έτσι”.
