Στην κατάσταση που διαμορφώνεται στην ανατολική Μεσόγειο και στο γεγονός ότι η Τουρκία, υποτίθεται λόγω των πιο λογικών της προτάσεων στην περιοχή, υποσκελίζει την επιρροή της Ελλάδας, αναφέρεται νέο άρθρο της τουρκικής εφημερίδας Sabah.
Σε αυτό ο αρθρογράφος προσπαθεί να προβάλλει το πόσο σημαντικό είναι για την περιοχή το να συναφθεί μία συμφωνία θαλασσίων συνόρων με τη Συρία, στα πρότυπα του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου που είχαν υπογράψει Τσαβούσογλου – αλ Σάρατζ, για το οποίο μάλιστα αναφέρει ότι “εξασφάλισε την πρόσβαση της Τουρκίας σε ζωτικούς ενεργειακούς διαδρόμους”. Υποστηρίζει μάλιστα το άρθρο ότι “η Τουρκία δεν επιδιώκει αντιπαράθεση αλλά μάλλον δικαιοσύνη και συνεργασία για την επίλυση συνεχιζόμενων διαφορών” ενώ από την άλλη για την Ελλάδα λέει πως “η ικανότητά της να επηρεάζει την περιοχή εξασθενεί”.
Αναλυτικά το άρθρο αναφέρει:
“Η Ανατολική Μεσόγειος, όπου οι ψίθυροι της ιστορίας ανταποκρίνονται στους βρυχηθμούς απαιτήσεων του παρόντος, είναι και πάλι ζωντανή με φιλοδοξίες. Η τελευταία κίνηση της Τουρκίας, μια προτεινόμενη θαλάσσια συμφωνία με τη Συρία, στέλνει κυματισμούς σε όλη την περιοχή. Δεν είναι απλώς ένας πολιτικός ελιγμός, είναι μια δήλωση σκοπού: ένα βήμα προς την ανάκτηση της ισορροπίας σε μια θάλασσα επιβαρυμένη από ανταγωνιστικές αξιώσεις και ανείπωτα παράπονα.
Αυτή δεν είναι η πρώτη προσπάθεια της Τουρκίας να αναδιαμορφώσει τη θαλάσσια δυναμική της περιοχής. Το 2019, η συμφωνία της με τη Λιβύη αμφισβήτησε τις αξιώσεις της Ελλάδας και εξασφάλισε την πρόσβαση της Τουρκίας σε ζωτικούς ενεργειακούς διαδρόμους. Τώρα, η προτεινόμενη συμφωνία με τη Συρία ακολουθεί τον ίδιο δρόμο: πρακτικές λύσεις που σέβονται τη γεωγραφία και αποφεύγουν τις άκαμπτες ερμηνείες του ναυτικού δικαίου. Η Τουρκία δεν επιδιώκει αντιπαράθεση αλλά μάλλον δικαιοσύνη και συνεργασία για την επίλυση συνεχιζόμενων διαφορών.
Η αποδυνάμωση της Ελλάδας
Όπως ήταν αναμενόμενο, η Ελλάδα αντέδρασε έντονα σε αυτή την εξέλιξη. Η χώρα εξέδωσε προειδοποιήσεις στον Αχμέντ αλ-Σαράα, απειλώντας τον ηγέτη της σημερινής κυβέρνησης της Συρίας ότι η ομάδα του που ανέτρεψε τη δικτατορία του Μπασάρ Άσαντ θα παραμείνει στον κατάλογο τρομοκρατικών οργανώσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η δήλωση του Αλ-Σαράα ήταν αξιοσημείωτη: Δήλωσε ότι η οργάνωσή του – που αυτή τη στιγμή διοικεί τη Συρία – θα διαλυθεί σε μια Διάσκεψη Εθνικού Διαλόγου. Ως εκ τούτου, οι απειλές της Ελλάδας φαίνονται πλέον ξεπερασμένες, καθώς η πραγματικότητα στη Συρία έχει αλλάξει. Η ικανότητά της να επηρεάζει την περιοχή με τέτοια επιχειρήματα εξασθενεί.
Η Τουρκία, αντίθετα, προσφέρει ένα όραμα που βασίζεται στη δικαιοσύνη. Η Ελλάδα επιμένει στην ερμηνεία του διεθνούς δικαίου, ιδιαίτερα της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS), με τρόπο που παραχωρεί σε μικρά νησιά όπως η Μεγίστη (Meis) – λίγα μόλις χιλιόμετρα από τις τουρκικές ακτές – τεράστιες θαλάσσιες ζώνες. Η Τουρκία υποστηρίζει ότι αυτή η προσέγγιση δεν είναι ούτε δίκαιη ούτε ρεαλιστική.
Σύμφωνα με την αρχή της δικαιοσύνης, τα θαλάσσια σύνορα πρέπει να αντικατοπτρίζουν τη γεωγραφική κατάσταση. Η παροχή μεγάλων θαλάσσιων ζωνών στα μικροσκοπικά νησιά υπονομεύει τα δικαιώματα των μεγαλύτερων παράκτιων κρατών. Ο ισχυρισμός της Ελλάδας για τη Μεγίστη θα περιόριζε την πρόσβαση της Τουρκίας σε βασικούς ενεργειακούς πόρους στην Ανατολική Μεσόγειο. Η θέση της Τουρκίας δεν είναι μόνο νόμιμη αλλά αντανακλά και την κοινή λογική.
Αντί να κολλήσει σε παρατεταμένες νομικές μάχες, η Τουρκία προτιμά τις διαπραγματεύσεις και τις αμοιβαίες συμφωνίες. Η συμφωνία της με τη Λιβύη απέδειξε την αποτελεσματικότητα αυτής της προσέγγισης και η προτεινόμενη συμφωνία με τη Συρία βασίζεται σε αυτήν την επιτυχία. Αυτή η στρατηγική καταδεικνύει την ικανότητα της Τουρκίας να ηγείται αναζητώντας λύσεις που σέβονται την κυριαρχία και προάγουν τη σταθερότητα”.
