Σειρά δράσεων προκειμένου να εκμεταλλευθούν την πτωτική πορεία των επιτοκίων μέσα στο 2025 σχεδιάζουν οι επιχειρήσεις, με στόχο είτε να περιορίσουν όσο το δυνατόν το κόστος χρηματοδότησής τους μέσα στη χρονιά, είτε να εξασφαλίσουν «λογικές» επιβαρύνσεις για μια μακρά σειρά ετών.
Η πλειονότητα των εισηγμένων εταιρειών του ΧΑ είναι σήμερα δανεισμένες κατά κύριο λόγο με κυμαινόμενο επιτόκιο (Euribor συν περιθώριο), ωστόσο αρκετές από αυτές έχουν «κλειδώσει» το επιτόκιο επιβάρυνσής τους για ένα αξιοσημείωτο ποσοστό των υποχρεώσεών τους, είτε μέσα από την έκδοση εταιρικών ομολόγων (π.χ. η Metlen, η ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ, οι ΑΕΕΑΠ Prodea, Noval και Premia, η ElvalHalcor, η Motor Oil, ο ΟΠΑΠ και η Lamda Development), είτε τοποθετούμενες στην αγορά παραγώγων και αποκτώντας συμβόλαια ανταλλαγής επιτοκίων (Interest Rate Swaps).
Υπάρχουν τέλος και οι εταιρείες οι οποίες εκμεταλλεύτηκαν τα προγράμματα του Ταμείου Ανθεκτικότητας και Ανάκαμψης, συνάπτοντας δάνεια όπου ένα μεγάλο τμήμα τους επιβαρύνεται με «συμβολικό» επιτόκιο.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα από τον Απρίλιο του 2024 έως και το φετινό Ιανουάριο έχει προχωρήσει σε πέντε μειώσεις του βασικού της επιτοκίου, με αποτέλεσμα αυτό να κατρακυλήσει από το 4% στο 2,75%, με τις αγορές να προβλέπουν περαιτέρω πτώση του κοντά στο 2% έως το προσεχές φθινόπωρο.
Το μόνο βέβαιο είναι πως το μέσο κόστος χρηματοδότησης των εισηγμένων (και μη) εταιρειών θα είναι φέτος μειωμένο σε σύγκριση με πέρυσι, ωστόσο αυτή την περίοδο τα επιτελεία πολλών επιχειρήσεων καταστρώνουν εναλλακτικά σχέδια σχετικά με το πώς θα διαρθρώσουν τα δανειακά τους κεφάλαια σε βάθος χρόνου.
Για παράδειγμα υπάρχουν διοικήσεις εταιρειών που δεν επιθυμούν απλά να επιτύχουν ένα χαμηλό κόστος χρηματοδότησης για φέτος, αλλά θεωρούν πως το 2025 θα μπορούσε να αποτελέσει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία προκειμένου να «κλειδώσουν» λογικά επιτόκια δανεισμού και για τα επόμενα χρόνια. Μέσα από μια τέτοια πολιτική, θα περιορίσουν το ρίσκο της επιχείρησής τους από πιθανές εκπλήξεις στα μέτωπα του πληθωρισμού και των επιτοκίων, προς όφελος τόσο των δανειστών, όσο και των μετόχων τους.
Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον, μια επιλογή είναι η έκδοση εταιρικού ομολόγου (εισηγμένου στο Χρηματιστήριο της Αθήνας, ή και όχι) μέσω του οποίου μια επιχείρηση θα μπορέσει κλειδώσει μακροπρόθεσμο δανεισμό (π.χ. για πέντε ή και επτά χρόνια) έναντι λογικού επιτοκίου. Ορισμένοι μάλιστα εικάζουν ότι μια περίοδος γύρω στην άνοιξη θα είναι η πλέον κατάλληλη για ένα τέτοιο εγχείρημα.
Μια εναλλακτική επιλογή είναι η αγορά των παραγώγων (Interest Rate Swaps), καθώς με βάση τα τρέχοντα δεδομένα μια εταιρεία μπορεί να «κλειδώσει» το Euribor για τα επόμενα τρία χρόνια στο 2,23%, για πέντε χρόνια στο 2,29%, για οκτώ χρόνια στο 2,37% και για δεκαπέντε χρόνια στο 2,43%.
Έτσι, αν για παράδειγμα μια εταιρεία ακινήτων που απολαμβάνει απόδοση ενοικίου (yield) κοντά στο 6%-7% μέσα από μακροπρόθεσμης διάρκειας συμβόλαια με αξιόχρεους ενοικιαστές και επιβαρύνεται με «περιθώριο» γύρω στο 2%, τότε μπορεί να δανειστεί κλειδώνοντας συνολικό κόστος χρήματος κοντά στο 4,4% και να καρπωθεί τη διαφορά από την απόδοση ενοικίου προς όφελός της.
Τέλος, η αποκλιμάκωση των επιτοκίων δημιουργεί συνήθως θετικό κλίμα και στο χρηματιστήριο, καθώς αρκετοί αποταμιευτές στρέφουν σε εναλλακτικές τοποθετήσεις μέρος των χρημάτων τους. Έτσι, είναι αρκετά πιθανόν ότι θα υπάρξουν εισηγμένες εταιρείες που θα επιδιώξουν είτε μέσα από αυξήσεις του μετοχικού τους κεφαλαίου, είτε μέσα από πωλήσεις ιδίων μετοχών τους να περιορίσουν τη δανειακή τους έκθεση.
