Αν το Ισραήλ και η Χεζμπολάχ ήθελαν έναν ολοκληρωτικό πόλεμο, θα είχε συμβεί εδώ και πολύ καιρό. Κάθε πλευρά θα καλωσόριζε την καταστροφή της άλλης, αλλά η στιγμή δεν ήταν μέχρι στιγμής η κατάλληλη για καμία από τις δύο πλευρές να βυθιστεί σε μια σύγκρουση πλήρους κλίμακας, τονίζει ο Julian Borger σε ανάλυσή του για τον Guardian.
Η έντονη ανταλλαγή εχθροπραξιών στα σύνορα Ισραήλ – Λιβάνου το πρωί της Κυριακής έφερε για άλλη μια φορά τις δύο πλευρές στα πρόθυρα ενός ολοκληρωτικού πολέμου, αλλά για άλλη μια φορά σταμάτησαν και υποχώρησαν.
Όσον αφορά τα πυρομαχικά που χρησιμοποιήθηκαν, ήταν η μεγαλύτερη εμπλοκή εδώ και πολλούς μήνες. Το Ισραήλ έριξε στον αέρα 100 μαχητικά αεροσκάφη και έπληξαν με πυραύλους περισσότερες από 40 τοποθεσίες, αλλά σκότωσαν μόνο τρεις ανθρώπους , σύμφωνα με τον απολογισμό μέχρι το βράδυ της Κυριακής.
Οι Ισραηλινές Δυνάμεις Άμυνας (IDF) είχαν στο νου τους σαφώς περισσότερο τις απώλειες αμάχων στο Λίβανο απ’ ό,τι στη Γάζα. Ενώ το Ισραήλ επιμένει ότι θα πολεμήσει μέχρι να εξαλειφθεί εντελώς η Χαμάς, ο υπουργός Εξωτερικών του, Ισραέλ Κατζ, τόνισε την Κυριακή ότι η κυβέρνησή του δεν ενδιαφέρεται για μια τέτοια υπαρξιακή μάχη με τη Χεζμπολάχ.
Σύμφωνα με τη δική της εκδοχή των γεγονότων, η Χεζμπολάχ εκτόξευσε 320 ρουκέτες και μεγάλο αριθμό drones το πρωί της Κυριακής, αλλά προκάλεσε μόνο λίγους τραυματισμούς. Ο μοναδικός ισραηλινός νεκρός προκλήθηκε από συντρίμμια ενός πυραύλου αναχαίτισης. Η Χεζμπολάχ ισχυρίστηκε ωστόσο ότι πέτυχε τους στόχους της, για να εκδικηθεί έναν διοικητή που σκοτώθηκε από το Ισραήλ τον περασμένο μήνα.
Και οι δύο πλευρές έχουν σημαντικούς λόγους να μην πάνε σε πόλεμο τώρα. Το Ισραήλ δεν έχει τις αντοχές για άλλο ένα μέτωπο, ενώ δεν έχει ακόμη καταφέρει να εξαλείψει πλήρως τη Χαμάς στη Γάζα και με τη Δυτική Όχθη να οδηγείται στα πρόθυρα μιας ευρύτερης έκρηξης βίας από σκληροπυρηνικούς εποίκους και τους υποστηρικτές τους στο εσωτερικό του ισραηλινού κράτους.
Οι διοικητές των IDF γνωρίζουν επίσης ότι ένας πόλεμος με τη Χεζμπολάχ δεν θα μπορούσε να κερδηθεί χωρίς χερσαία εισβολή, η οποία θα είχε βαρύ κόστος σε ισραηλινές ζωές. Παρά τις πρόσφατες αναβαθμίσεις, τα ισραηλινά τανκς εξακολουθούν να θεωρούνται ιδιαίτερα ευάλωτα σε ενέδρες.
Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου έχει σοβαρούς λόγους να διατηρεί το Ισραήλ σε κατάσταση σύγκρουσης, καθώς αυτό τον βοηθά να αποφύγει την αναμέτρηση με το εκλογικό σώμα και τα δικαστήρια, όπου αντιμετωπίζει κατηγορίες για διαφθορά. Ο πρωθυπουργός και το υπουργικό συμβούλιο ασφαλείας του μπορεί να εξετάζουν κάποιες εξόδους μετά την προφανή επιτυχία της Κυριακής, αλλά αυτό απέχει πολύ από το να στείλουν στρατιώτες στα σύνορα ή να προκαλέσουν πυραυλικές επιθέσεις της Χεζμπολάχ στο Τελ Αβίβ ή σε άλλες πόλεις.
Από την πλευρά της, η ηγεσία της Χεζμπολάχ έχει να προστατεύσει περιουσιακά στοιχεία στο Λίβανο, πολιτικά και οικονομικά, τα οποία θα καταστρέφονταν σε έναν πόλεμο με το Ισραήλ. Ο περιφερειακός προστάτης της ομάδας, το Ιράν, είναι σαφές ότι δεν είναι επίσης έτοιμο για μια σύγκρουση και έχει αναβάλει προς το παρόν τη δική του απειλητική απάντηση στη δολοφονία του πολιτικού ηγέτη της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγιε, από το Ισραήλ στην Τεχεράνη τον περασμένο μήνα.
Η Χεζμπολάχ και το Ιράν δεν ενστερνίζονται τις αυτοκαταστροφικές παρορμήσεις του Γιαχία Σινουάρ, του διοικητή της Χαμάς στη Γάζα, ο οποίος εξαπέλυσε την αιφνιδιαστική επίθεση της 7ης Οκτωβρίου κατά του Ισραήλ βασιζόμενος στη λανθασμένη υπόθεση ότι οι σύμμαχοί του στη Βηρυτό και την Τεχεράνη θα συμμετείχαν στη σύγκρουση.
Το γεγονός ότι ούτε το Ισραήλ ούτε η Χεζμπολάχ επιθυμούν έναν ολοκληρωτικό πόλεμο τώρα, δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι δεν πρόκειται να συμβεί. Και οι δύο πλευρές χρησιμοποιούν στέλνουν ισχυρά μηνύματα η μία στην άλλη, και τα περιθώρια για λάθος υπολογισμούς είναι πάντα μεγάλα.
Οι IDF φέρεται να ήταν στα πρόθυρα πολέμου στο Λίβανο αμέσως μετά τις 7 Οκτωβρίου, με βάση λανθασμένες πληροφορίες που έδειχναν ότι η Χεζμπολάχ συμμετείχε στην επίθεση και ότι οι μαχητές της επρόκειτο να περάσουν τα βόρεια σύνορα.
Το ενδεχόμενο απρόβλεπτων συνεπειών ήταν υψηλό και την Κυριακή. Αν η περιγραφή των γεγονότων από τις IDF ήταν ακριβής, τα πολεμικά αεροσκάφη της ανατίναξαν δεκάδες θέσεις εκτόξευσης και ματαίωσαν προγραμματισμένα πλήγματα της Χεζμπολάχ εναντίον στρατηγικών στόχων στο κεντρικό Ισραήλ. Εάν ένα από αυτά τα πλήγματα είχε προκαλέσει σημαντικές απώλειες, η πολιτική πίεση προς την κυβέρνηση Νετανιάχου να απομακρύνει τη Χεζμπολάχ από το νότιο Λίβανο θα μπορούσε εύκολα να γίνει πολύ έντονη.
Τα περιθώρια λάθους είναι μεγαλύτερα όταν η κάθε πλευρά προσπαθεί να μαντέψει την εσωτερική πολιτική δυναμική της άλλης. Για παράδειγμα, όταν το Ισραήλ σκότωσε τον διοικητή της Χεζμπολάχ, Φουάντ Σουκρ, σε αεροπορική επιδρομή στη νότια Βηρυτό τον περασμένο μήνα, δεν υπήρχε τρόπος να γνωρίζουμε πόσες ρουκέτες ή πυραύλους θα θεωρούσε η Χεζμπολάχ επαρκείς για να τον εκδικηθεί ή πού θα έπρεπε να στοχεύσουν. Εάν ο Νετανιάχου επεκτείνει την εκστρατεία βομβαρδισμού, κινδυνεύει να προκαλέσει την εμπλοκή του Ιράν για την υποστήριξη της Χεζμπολάχ.
Ομοίως, ενώ η Χεζμπολάχ εκδίωξε περισσότερους από 80.000 Ισραηλινούς από τα σπίτια τους με τους διασυνοριακούς βομβαρδισμούς της, δεν μπορεί να εκτιμήσει την πολιτική πίεση που θα ασκείται στον συνασπισμό Νετανιάχου για την κατάληψη του νότιου Λιβάνου ώστε να επιστρέψουν οι εκτοπισμένοι κάτοικοι.
Εν μέσω αυτής της αμοιβαίας απερισκεψίας, οι ΗΠΑ προσπαθούν απεγνωσμένα να μετριάσουν τον κίνδυνο κλιμάκωσης. Ο κύριος στόχος της κυβέρνησης Μπάιντεν από τις 7 Οκτωβρίου – και το κύριο επίτευγμα, όπως υποστηρίζουν Αμερικανοί αξιωματούχοι – ήταν να αποτρέψει τον πόλεμο στη Γάζα να εξελιχθεί σε περιφερειακή σύγκρουση.
Η Ουάσινγκτον προέτρεψε τους συμμάχους της σε αυτοσυγκράτηση, ενώ παράλληλα μετακινεί τις δυνάμεις της στην περιοχή για να αποτρέψει τους εχθρούς της. Η κεντρική στρατηγική – ή τουλάχιστον η ελπίδα – είναι ότι μια συμφωνία ομήρων για την ειρήνη στη Γάζα θα εκτονώσει την ένταση στα βόρεια σύνορα του Ισραήλ.
Οι συνομιλίες συνεχίζονται αυτή την εβδομάδα και οι Αμερικανοί αξιωματούχοι εξακολουθούν να επιμένουν, παρά τα αντίθετα στοιχεία από την πρόσφατη εμπειρία, ότι η συμφωνία είναι εφικτή. Αλλά υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες για το αν ο Νετανιάχου ή ο Σινουάρ επιθυμούν πραγματικά τον τερματισμό των μαχών. Ο πόλεμος μπορεί να ξεσπάσει χωρίς να το θέλουν και οι δύο πλευρές, αλλά το ίδιο δεν μπορεί να ειπωθεί για την ειρήνη.