Του Κώστα Ράπτη
Ο Χασάν Νασράλα δεν βιάζεται. Ο ηγέτης της Χεζμπολάχ του Λιβάνου πιστεύει ότι στη Μέση Ανατολή διεξάγεται “πόλεμος αντοχής”. Ούτε όμως και το Ισραήλ δείχνει να βιάζεται: προϊδεάζει διά των πλέον αρμοδίων χειλέων ότι η επιχείρηση για την “εκρίζωση” της Χαμάς από τη Λωρίδα της Γάζας θα είναι μακρά. Εκεί που η υπόλοιπη ανθρωπότητα (ή έστω το τμήμα της που δεν επιλέγει να κρατά τα μάτια κλειστά) αντικρίζει μια πρωτοφανή ανθρωποσφαγή, με ανυπολόγιστα ρίσκα για τη συνέχεια, οι άμεσα εμπλεκόμενοι δείχνουν να παίζουν μια μακάβρια παρτίδα σκάκι − ή ένα chicken game που μπορεί εύκολα να εκτροχιασθεί.
Ο ηγέτης της Χεζμπολάχ προχώρησε χθες το απόγευμα σε μια οιονεί επίδειξη δύναμης, απευθυνόμενος εξ αποστάσεως προς πέντε μεγάλες συγκεντρώσεις στον Λίβανο, σε μια ομιλία η οποία είχε εξαντλητικά προβληθεί τις προηγούμενες μέρες ως “κάτι μεγάλο”.
Ωστόσο, όσοι φαντάζονταν ότι η χθεσινή περίσταση θα σηματοδοτούσε τη θεαματική ανάφλεξη του “δεύτερου μετώπου”, έπειτα από αυτό που ήδη φλέγεται στη Γάζα, ασφαλώς θα απογοητεύθηκαν. Διότι ο Νασράλα δεν εγκατέλειψε τη γραμμή της “αυτοσυγκράτησης”, παρά θέλησε να εκπαιδεύσει και το ακροατήριό του στη λογική ότι “δεν είμαστε σε θέση για αγώνα νοκ-άουτ” με το Ισραήλ.
Πλαισίωσε, ωστόσο, την ομιλία του με πολλές “κόκκινες γραμμές”, δίνοντας προς την αντίπαλη πλευρά το μήνυμα “το πώς θα κινηθείτε θα κρίνει το πώς θα κινηθούμε”, ενώ παράλληλα ενέτεινε την πολιτική πίεση προς τα αραβικά καθεστώτα.
“Αποκλειστικά παλαιστινιακή”
Ο Νασράλα επαίνεσε τις επιθέσεις που εξαπέλυσε η Χαμάς κατά του Ισραήλ στις 7η Οκτωβρίου, ωστόσο υπογράμμισε ότι αυτές υπήρξαν παλαιστινιακής εμπνεύσεως και εκτελέσεως αποκλειστικά και αιφνιδίασαν την ίδια τη Χεζμπολάχ. Μάλιστα, χαρακτήρισε τακτική αντιπερισπασμού από το κεντρικό θέμα της περιοχής, που είναι πάντα το Παλαιστινιακό, το να ενοχοποιείται για οποιαδήποτε εξέλιξη άλλοτε η οργάνωσή του και άλλοτε το Ιράν.
Η νίκη της Χαμάς είναι προς το εθνικό συμφέρον όλων των γειτονικών χωρών και κατεξοχήν του Λιβάνου, υποστήριξε, ενώ απευθυνόμενος στα αραβικά κράτη τα κάλεσε, αν μη τι άλλο, να προχωρήσουν σε εμπάργκο στο Ισραήλ και να εξασφαλίσουν το άνοιγμα του περάσματος της Ράφα.
Σε όσους θα επιθυμούσαν εντονότερη εμπλοκή της Χεζμπολάχ στις συγκρούσεις απάντησε ότι ήδη από την πρώτη μέρα διεξάγεται πόλεμος στα σύνορα Ισραήλ-Λιβάνου, με 74 νεκρούς από λιβανικής πλευράς, ο οποίος απασχολεί μεγάλο μέρος των ισραηλινών δυνάμεων και έχει οδηγήσει σε απομάκρυνση χιλιάδων κατοίκων εκατέρωθεν. Τόνισε, πάντως, ότι πρόκειται για πόλεμο “νέου τύπου” και ότι η νίκη είναι “ζήτημα αντοχής”.
“Αν οι Αμερικανοί επιθυμούν να μην επεκταθεί η σύγκρουση, ας πάψουν να μας απειλούν”, πρόσθεσε, προειδοποιώντας ότι η Χεζμπολάχ έχει “λάβει τα μέτρα της” απέναντι στην παρουσία πολεμικών πλοίων στην Aνατολική Μεσόγειο.
Απευθυνόμενος δε προς το Ισραήλ, τόνισε ότι “όλες οι επιλογές παραμένουν στο τραπέζι” και ότι, αν πληγούν Λιβανέζοι άμαχοι, η Χεζμπολάχ θα απαντήσει αναλόγως. Δεν δίστασε να χαρακτηρίσει ο ίδιος τη στάση του ως “δημιουργική αμφισημία”. Ίσως αυτό να είναι ένα καλό συνώνυμο για το “άσφαιρη”…
Εθνοκάθαρση μέσω ευφημισμών
Η ομιλία “εζυγίσθη ελλιπής” από πλευράς του Ισραήλ, το οποίο είχε τεθεί χθες σε κατάσταση ύψιστου συναγερμού στα βόρεια σύνορα, αλλά ευθύς μετά την ολοκλήρωσή της κλιμάκωσε τις επιθέσεις στη Γάζα, στοχοποιώντας το νοσοκομείο Αλ Σίφα, αλλά και ασθενοφόρα τα οποία μετακινούνταν προς το πέρασμα της Ράφα −αυτό για το οποίο καταβλήθηκαν τόσες διπλωματικές προσπάθειες προκειμένου να ανοίξει αυτή την εβδομάδα, επιτρέποντας την έξοδο ξένων υπηκόων και τραυματιών προς την Αίγυπτο.
Η ανθρωπιστική τραγωδία ξεπερνά κάθε φαντασία, λ.χ. με τον προσφυγικό καταυλισμό Τζαμπαλία να δέχεται επί τρεις ημέρες διαδοχικά αεροπορικούς βομβαρδισμούς με αμερικανικής κατασκευής βόμβες ενός τόνου, με ζωές να χάνονται όχι μόνο από τα ισραηλινά πυρά, αλλά και από την έλλειψη ύδρευσης, και με τα εναπομείναντα νοσοκομεία να διακόπτουν τη λειτουργία τους ελλείψει ηλεκτρικού ρεύματος.
Τα περί “εκρίζωσης” της Χαμάς, όπως και αν αυτή γίνεται αντιληπτή, αποδεικνύονται ευφημισμός για κάτι πολύ πιο ριζοσπαστικό και διόλου αθέλητο από την πλευρά της ηγεσίας του Ισραήλ: την εθνοκάθαρση του βόρειου τμήματος της Λωρίδας της Γάζας (ήδη περικυκλωμένου από χερσαία στρατεύματα του Ισραήλ) και τη δημιουργία συνθηκών ώστε η εξώθηση δύο εκατομμυρίων ανθρώπων προς την Αίγυπτο, με κίνδυνο αποσταθεροποίησης της τελευταίας, να έρθει ως ώριμο φρούτο.
Ασφαλώς οι εικόνες που έρχονται από τη Γάζα δυσκολεύουν τη θέση των δυτικών κυβερνήσεων και αποδυναμώνουν την αρχική συμπάθεια της κοινής γνώμης τους προς το Ισραήλ, ενώ το τι εκρηκτικές καταστάσεις κυοφορούνται στις αραβικές κοινωνίες μόνο να το υποθέσει μπορεί κανείς. Είναι συμβολικό, αλλά όχι ασήμαντο, ότι το Κοινοβούλιο της Αλγερίας έδωσε ομόφωνη εξουσιοδότηση στον πρόεδρο της χώρας να κηρύξει τον πόλεμο στο Ισραήλ, ενώ την ίδια ώρα άλλα μέλη του “άξονα της αντίστασης” δηλώνουν “παρόντα”, λ.χ. με την αποστολή drones και πυραύλων από την Υεμένη προς το νότιο Ισραήλ μέσω Ερυθράς Θαλάσσης και την επίθεση των Ιρακινών σιιτών πολιτοφυλάκων του Ιράκ στη Νεκρά Θάλασσα − και όχι πλέον μόνο στις πολύ πλησιέστερες αμερικανικές βάσεις σε Ιράκ και Συρία.
Αμερικανική “κακοφωνία”
Είναι σε αυτό το ζοφερό πλαίσιο που ο περιοδεύων χθες στο Ισραήλ και σήμερα στην Ιορδανία επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Άντονι Μπλίνκεν, επιχειρεί να καταστεί σοφότερος ως προς το πώς φαντάζεται η ισραηλινή ηγεσία την “επόμενη μέρα” στη Γάζα, τη διοίκηση που θα την αναλάβει (με εμπλοκή ενδεχομένως της Παλαιστινιακής Αρχής) και την πιθανότητα επανεκκίνησης μιας διαδικασίας συνομιλιών για την επίτευξη μιας “λύσης δύο κρατών”.
Ωστόσο οι φωνές στη Δύση υπέρ μιας “ανθρωπιστικής εκεχειρίας” έχουν αποδειχθεί αδύναμες, και ειδικά στην Ουάσινγκτον επικρατεί χαρακτηριστική “κακοφωνία”, με Δημοκρατικούς γερουσιαστές όπως ο Ντικ Ντέρμπιν και (λιγότερο σαφώς) ο Κρις Μέρφι να καλούν σε εκεχειρία, ενώ το Πεντάγωνο διά του εκπροσώπου του Πατ Ράιντερ τάχθηκε “κατά μιας εκεχειρίας που θα δώσει στη Χαμάς την ευκαιρία να ανασυνταχθεί και να απειλήσει εκ νέου τους Ισραηλινούς πολίτες”.