Την ανάγκη να αποκτηθεί εμπιστοσύνη στις ελληνοτουρικές σχέσεις και ότι η Ελλάδα προσέρχεται στη συζήτηση χωρίς αυταπάτες και ψευδαισθήσεις, υπογραμμίζει σε συνέντευξή της στην Οικονομική Επιθεώρηση η πρώην υπουργός Εξωτερικών, Ντόρα Μπακογιάννη.
Ειδικότερα, η κυρία Μπακογιάννη διαπιστώνει ότι υπάρχει ένα «παράθυρο» ευκαιρίας εδώ και τρεις μήνες μετά τους σεισμούς και πως θα έχουμε μια αίσθηση στο προσεχές εξάμηνο ως προς την ειλικρίνεια των προθέσεων.
«Εξωτερική πολιτική για εσωτερική κατανάλωση, η μεγαλύτερη κατάρα»
«Ένα παράθυρο ευκαιρίας, που καταγράφεται μετά βεβαιότητας πάνω από το Αιγαίο. Ένα παράθυρο ευκαιρίας και στη ρητορική, η οποία δεν συγκρίνεται με των προηγούμενων ετών. Και ένα παράθυρο ευκαιρίας λόγω της αδήριτης πραγματικότητας […] Ξέρετε, η πραγματικότητα εκδικείται τους πολιτικούς. Θεωρούμε εμείς οι πολιτικοί ότι μπορούμε να ελέγξουμε τα πράγματα, πλην όμως έρχεται η πραγματικότητα και μας διαψεύδει. Μας προσγειώνει», αναφέρει χαρακτηριστικά η πρώην υπουργός Εξωτερικών.
«Είναι προς το συμφέρον της χώρας μου η προσφυγή στη Χάγη;»
Σε ό,τι αφορά το ενδεχόμενο προσφυγής στη Χάγη για τις ελληνοτουρκικές διαφορές, η πρόεδρος της Διαρκούς Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής εκφράζει την πεποίθηση ότι ένα και μόνο κριτήριο θα πρέπει να έχουμε: «Είναι προς το συμφέρον της χώρας μου; Άπαξ και είναι προς το συμφέρον της χώρας μου, αν είμαι στοιχειωδώς υπεύθυνος πολιτικός έχω μια υποχρέωση: να δώσω τη μάχη γι’ αυτό που είναι το συμφέρον της χώρας».
Αναφορικά με το αν τα κόμματα της ελληνικής Βουλής θα σηκώσουν την ευθύνη, αν πορευθούμε προς τη Χάγη, με συνυποσχετικό, η Ντόρα Μπακογιάννη αναφέρει ότι «στο μέτρο που καλούμαι να απαντήσω για τα κόμματα που έχουν κυβερνήσει, η απάντηση είναι ‘ναι’».
Και επισημαίνει χαρακτηριστικά: «Εξωτερική πολιτική για εσωτερική κατανάλωση είναι η μεγαλύτερη κατάρα που μπορεί να υπάρξει».
Τέλος, δίνει έμφαση στη ηλεκτρική διασύνδεση, κυρίως ηλεκτρικής ενέργειας, από ΑΠΕ, όπου Κύπρος και Κρήτη έχουν καθοριστικό ρόλο και σημειώνει πως «η γενικότερη συνεργασία, εδώ, είναι καθοριστική – και ουδείς το αρνήθηκε αυτό στην Τουρκία».