«Ήρθε η ώρα μας. Από πλευράς μας αυτή η, όχι και τόσο σεμνή, τελετή, έλαβε τέλος. Τα υπόλοιπα στην πορεία», σημειώνουν στη μακροσκελή τους ανάρτηση 90 μέλη του Τομέα Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία δηλώνουν ότι αποχωρούν από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Χωρίς να κάνουν κάποια προσωπική αναφορά στον Στέφανο Κασσελάκη, ακολουθούν ωστόσο το κύμα αποχωρήσεων στελεχών και μελών του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την επεισοδιακή συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής και τα όσα ακολούθησαν, ανακοινώνοντας ότι αποχωρούν από το κόμμα 90 μέλη του Τομέα Δικαιωμάτων, μεταξύ των οποίων η πρώην συντονίστρια Βασιλική Κατριβάνου και άλλοι πρώην βουλευτές.
Όπως αναφέρουν στο κείμενό τους, «παύει ουσιαστικά να υπάρχει ο εμβληματικός Τομέας Δικαιωμάτων που τα τελευταία 12 χρόνια είχε σημαντική παρουσία στον χώρο των δικαιωμάτων και της Αριστεράς, με εκατοντάδες δράσεις, καμπάνιες αλληλεγγύης, πρωτοβουλίες και ανακοινώσεις».
Προαναγγέλλουν, μάλιστα, «κύμα νέων αποχωρήσεων από όλη την χώρα, ανθρώπων που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα για τα δικαιώματα προσφύγων και μεταναστών, Ρομά, ΛΟΑΤΚΙ+κοινότητας, Αναπήρων, κρατουμένων, καθώς και σε πλήθος πρωτοβουλίες του αντιρατσιστικού και του αντιφασιστικού κινήματος».
Η ανάρτηση των μελών που αποχωρούν
Μια μεγάλη διαδρομή έφτασε στο τέλος της. Ωστόσο το ταξίδι για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και της ελευθερίας ποτέ δεν σταματά. Κάθε τέλος σηματοδοτεί και μια νέα αρχή. Αυτός είναι ο απερίσπαστος αγώνας για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, με μάχες πολλές φορές άνισες, που όμως φανερώνει τους δύο διαφορετικούς κόσμους, αυτόν στον οποίο βρισκόμαστε και αυτόν τον οποίο θέλουμε να φτιάξουμε.
Όσες, όσοι και όσα υπογράφουμε αυτό το κείμενο, μέλη του Τομέα Δικαιωμάτων, δηλώνουμε ότι αποχωρούμε από τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ. Το κόμμα αυτό δεν είναι πλέον το κοινό μας σπίτι, δεν αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας ενταγμένο σε έναν σχηματισμό που κάθε μέρα μετατοπίζεται όλο και πιο δεξιά, όλο και πιο συντηρητικά και απομακρύνεται από το όραμα του κόσμου που θέλουμε να δημιουργήσουμε.
Αποχωρούμε με αξιοπρέπεια για να περιφρουρήσουμε την ιστορία μας και με μοναδική ατζέντα να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο αύριο. Αποχωρούμε από τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ γιατί δεν θέλουμε να αποχωρήσουμε από τους αγώνες, από τα κοινωνικά κινήματα και την υποχρέωση μας να βρισκόμαστε μαζί με τον «αθέατο κόσμο», αυτόν τον κόσμο που οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, αυτές που εμφανίζονται σαν τη μοναδική αλήθεια, τον περιθωριοποιούν, τον κακοποιούν και τον εξαθλιώνουν καθημερινά.
Μαζί μας παίρνουμε ως παρακαταθήκη κόπους και προσπάθειες που αφιερώσαμε στην υπόθεση των δικαιωμάτων και της Αριστεράς και τα χιλιάδες πολιτικά και πραγματικά χιλιόμετρα που διανύσαμε. Μια διαδρομή που πολλές φορές ήταν κόντρα στο ρεύμα και την εκάστοτε κυρίαρχη αντίληψη και κυρίως απέναντι σε όσους, όσες και όσα αναζητούσαν «ενδιάμεσες» ή «ουδέτερες» λύσεις και επιχειρούσαν να επιβάλλουν σιωπή νεκροταφείου.
Ακόμη, παίρνουμε μαζί μας τις μεγάλες και ιστορικές στιγμές, αλλά και τις μικρές, τις άβολες.
Ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές για τη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με οργανώσεις του πεδίου και της άλλης Αριστεράς, ο Τομέας Δικαιωμάτων προέταξε τη λειτουργία του ως δέκτη των διεκδικήσεων «από τα κάτω» επιδιώκοντας διαρκώς να γειώνεται με τις ιδέες και τα προτάγματα των κινημάτων, διατηρώντας παράλληλα διαύλους επικοινωνίας με τις ευρύτερες δυνάμεις του κινήματος και της Αριστεράς.
Παίρνουμε μαζί μας τις νίκες και τις ήττες, όσα μας πίκραναν και όσα μας έκαναν να νιώσουμε υπερηφάνεια. Όμως, πάνω απ’ όλα, παίρνουμε μαζί μας τις μνήμες μας, με την υπόσχεση να τις κρατήσουμε ζωντανές.
Μνήμες που ξεκινούν από την υποδοχή των προσφυγισσών και προσφύγων στο λιμάνι του Πειραιά και τη διαρκή αλληλεγγύη στον κόσμο της προσφυγιάς και φτάνουν μέχρι τις μεγαλειώδεις αντιφασιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στη βαρβαρότητα της εγκληματικής οργάνωσης Χ.Α.
Κρατάμε όλες τις στιγμές που βρεθήκαμε αντιμέτωπες/οι με βαθιά εμπεδωμένες κοινωνικές αντιλήψεις και έμφυλα στερεότυπα που παράγουν γυναικοκτονίες.
Παίρνουμε μαζί μας τις μνήμες που φωνάζουν «ΔΗΚΕΟΣΙΝΗ» ενάντια στην αστυνομική βία και αυθαιρεσία, τις μνήμες που γκρεμίζουν τείχη, φράχτες και φυλακές κι αυτές που βάζουν λουκέτο σε ιδρύματα – κολαστήρια ανάπηρων ανθρώπων. Μνήμες γεμάτες γκλίτερ από τις κινητοποιήσεις για τον Ζακ/Zackie και τις γιορτές υπερηφάνειας της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Μνήμες γεμάτες ανθρωπιά, αλληλεγγύη, συνυπευθυνότητα και συντροφικότητα.
Η διαδρομή που τελειώνει με αυτό το κείμενο ήταν συναρπαστική, αλλά δεν ήταν ανώδυνη. Ίσως ο μεγαλύτερός της πόνος να είναι ακριβώς αυτή η στιγμή, που το παλιό τρεκλίζει και το νέο ακόμη δεν έχει έρθει. Ίσως πάλι όχι.
Αυτό που σίγουρα γνωρίζουμε όμως είναι ότι η Αριστερά στις αρχές της οποίας επιμένουμε, υπερασπίζεται πρωτίστως τον άνθρωπο, όλα τα έμβια όντα και το περιβάλλον τους.
Στον κόσμο που βρισκόμαστε όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν προτεραιότητα στην πράξη, στον κόσμο που θέλουμε να φτιάξουμε αποτελούν απαράβατες αρχές.
Και για αυτές τις απαράβατες αρχές θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε.