Η Τουρκία και ο Ερντογάν δεν οικοδομούν τη νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία στα λόγια, αλλά στην πράξη. Η Γαλάζια Πατρίδα συνιστά μια από τις πτυχές του στρατηγικού σχεδιασμού της Αγκυρας. Οι άλλες διαστάσεις αφορούν στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ, στις σχέσεις με τη Ρωσία, τις ΗΠΑ και δη την πολιτική του εκκρεμούς, καθώς και αυτές με την Κίνα (στη φωτογραφία του aa.com.tr, επάνω, ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με τον σομαλό ομόλογό του Χασάν Σεΐχ Μοχάμουντ).
Η Αγκυρα κινείται από την Ευρώπη ως την Ασία και τώρα εισβάλλει στην Αφρική. Οχι μόνο με τις βάσεις, που έχει ήδη εγκαθιδρύσει στη Λιβύη, στη Σομαλία και στο Σουδάν, σε συνδυασμό μ’ εκείνη του Κατάρ, τώρα βάζει πόδι σε μια σειρά κρατών μέσω της πολεμικής της βιομηχανίας, πωλώντας τροχοφόρα και ερπυστριοφόρα οχήματα, καθώς και drones.
Εγκαθιδρύονται βάσεις στην Αφρική και ενισχύεται ο ηγεμονικός χαρακτήρας της Τουρκίας
Το τεθωρακισμένο όχημα Cobra II της τουρκικής Otokar, που παρουσιάστηκε το 2013, και έχει ενταχθεί στις Τουρκικές Ενοπλες Δυνάμεις (φωτογραφία defenceturkey.com)
Η Τουρκία εγκαθιδρύει βάσεις στην Αφρική, εκπαιδεύει αξιωματικούς και μέσω των πωλήσεων στρατιωτικού υλικού χτίζει σχέσεις εξάρτησης, βασικά στοιχεία των οποίων συνιστούν η θρησκεία και η πρόθεση της Αγκυρας να είναι οιονεί εγγυήτρια των κρατών αυτών.
Ενώ έχουμε από τη μια υποχώρηση της Δύσης και δη των Ευρωπαίων από την Αφρική, από την άλλη έχουμε μια νέα μορφή εισβολής της Τουρκίας, που της επιτρέπει να ενισχύει τον ηγεμονικό χαρακτήρα της.
Πολεμική βιομηχανία
Η τουρκική πολεμική βιομηχανία έχει κάνει άλματα. Το 2002 ο κύκλος εργασιών ήταν 1 δισ. δολάρια και το 2020 έφτασε τα 11 δισ. δολάρια. Οι εξαρτήσεις του τουρκικού στρατού από τη Δύση έφταναν, κατά το παρελθόν, το ποσοστό του 70% με 80% και σταδιακά έχουν περιοριστεί στο 30%. Το 2021 οι εξαγωγές οπλικών συστημάτων της Τουρκίας άγγιξαν το ρεκόρ των 3,2 δισ. δολαρίων και το 2023 της απέφεραν έσοδα σχεδόν 5,5 δισ. δολαρίων. Τα χρήματα αυτά αναλογούν σε αύξηση της τάξης του 25% συγκριτικά με το 2022, γράφει σε ανάλυσή του ο Γιάννος Χαραλαμπίδης, Δρ των Διεθνών Σχέσεων.
Οι μεγαλύτερες τουρκικές εταιρείες επί τη βάσει των πωλήσεών τους στο εξωτερικό είναι οι εξής:
– Baykar (drones): 1,8 δισ. δολάρια
– Turkish Aerospace Industries (αεροδιαστημικά συστήματα): 864 εκατ. δολάρια
– Μηχανήματα και Χημική Βιομηχανία (πυρομαχικά, εκρηκτικά και όπλα): 439 εκατ. δολάρια
– Tusas Engine Industries (αεροδιαστημικοί κινητήρες): 337 εκατ. δολάρια
– BMC (στρατιωτικά οχήματα): 255 εκατ. δολάρια
– Roketsan (βλήματα): 161 εκατ. δολάρια
– Ram Dis Ticaret (στρατιωτικά οχήματα): 160 εκατ. δολάρια
– Pratt & Whitney’s Turkish Technik (υπηρεσίες επισκευής): 111 εκατ. δολάρια
– Aselsan (ηλεκτρονικά συστήματα): 108 εκατ. δολάρια
– Samsun Yurt Savunma (αεροδιαστημική και πυροβόλα όπλα): 104 εκατ. δολάρια.
Η πτώση…
Η τουρκική επεκτατική πολιτική στηρίζεται επί του μουσουλμανικού στοιχείου. Η Κύπρος είναι αναπόσπαστο τμήμα της νέας οθωμανικής στρατηγικής και μια από τις κορυφές του γεωπολιτικού τριγώνου, που συντίθεται από τις βάσεις της Σομαλίας και του Κατάρ. Συν του γεγονότος ότι, εάν πέσει η Κύπρος, τότε η Αγκυρα μπορεί να κλείσει με ευκολότερο τρόπο τα στενά του ανατολικού Αιγαίου, δηλαδή την περιοχή Κρήτης – Καρπάθου, Καρπάθου – Ρόδου.
Η πτώση της Κύπρου μεταφέρει τη γραμμή άμυνας της Ελλάδας στη γραμμή, Κρήτη, Κάρπαθος, Ρόδος και η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου πέραν του 25ου μεσημβρινού, πλησίον της ηπειρωτικής χώρας.
Πίσω από τα μισόλογα του προέδρου
Την περασμένη εβδομάδα, ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, δήλωσε ότι όσοι πρόσφυγες και μη θα επιστρέψουν στα κατεχόμενα σε περίπτωση λύσης δεν θ’ ασκούν όλα τα δικαιώματά τους, παρότι θα έχουν ελευθερία διαμονής και εγκατάστασης όπως όλοι οι ευρωπαίοι πολίτες.
Ο χάρτης αποτυπώνει τις στρατηγικές και στρατιωτικές συμφωνίες της Τουρκίας με κράτη της Αφρικής. Πρόσθετα, απεικονίζει τον στρατηγικό σχεδιασμό της Aγκυρας μεταξύ Ασίας, Αφρικής και Ευρώπης επί τη βάσει του νέο-οθωμανισμού, στον οποίο εμπίπτει η Γαλάζια Πατρίδα και ο έλεγχος των θαλάσσιων οδών από τα στενά του Αντεν κοντά στη Σομαλία ως εκείνα του Ορμούζ και των βάσεων μεταξύ Λιβύης και Αλβανίας. Η Κύπρος είναι μέρος αυτής της νεο-οθωμανικής πολιτικής. Μάλιστα, η Αγκυρα επιδιώκει να ενσωματώσει το οθωμανικό δίκαιο εντός του κεκτημένου διά της λύσεως του Κυπριακού και της απώλειας του δικαιώματος της ψήφου σε όσους Ελληνες της Κύπρου θελήσουν επί τη βάσει ποσοστώσεων να επιστρέψουν στο τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος σε περίπτωση λύσης
Τι, όμως, εννοούσε ο πρόεδρος όταν έλεγε ότι δεν θ’ ασκούν όσοι Ελληνοκύπριοι επιστρέψουν στο τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος, όλα τα δικαιώματά τους; Η απάντηση προκύπτει μέσω των λεγόμενων συγκλίσεων που έχουν ήδη ανακοινωθεί και προνοούν ότι όσοι Ελληνοκύπριοι θα επιστρέψουν και θα έχουν μόνιμη κατοικία στον βορρά, δεν θα έχουν δικαίωμα ψήφου σ’ εθνικές εκλογές για την εκλογή βουλευτών, γερουσιαστών και προέδρου εκεί όπου διαμένουν. Δηλαδή, στο τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος. Και αυτό αποφασίστηκε για να έχουν εσαεί την πλειοψηφία οι Τούρκοι στον βορρά.
Η απώλεια της ψήφου
Τι σημαίνει αυτό νομικά και πολιτικά; Οτι ανοίγουν οι πύλες για τα δύο κράτη. Γιατί; Διότι το δικαίωμα της ψήφου είναι συμφυές με την πατρίδα και τη διαμονή. Πώς θα είναι πατρίδα μας ο βορράς, όταν δεν θα έχουμε δικαίωμα ψήφου επειδή είμαστε Ελληνες; Ο βορράς δεν είναι Βέλγιο ή Γερμανία, μια άλλη χώρα της ΕΕ, στην οποία έχουμε δικαίωμα ελεύθερης διακίνησης και εγκατάστασης αλλά όχι ψήφου. Ο βορράς είναι η πατρίδα μας. Δεν είναι Βέλγιο. Και στην πατρίδα μας θα πρέπει να έχουμε δικαίωμα ψήφου. Εφόσον αυτό το δικαίωμα μάς αφαιρείται, η λύση κινείται στην πρακτική των δύο κρατών.
Υπάρχει, βεβαίως, και επιλογή για έναν Ελληνοκύπριο που θα κατοικεί στον βορρά να ψηφίζει εκεί, αντί να έρχεται στον νότο για την εκτέλεση του δικαιώματός του. Μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο όταν ο Ελληνοκύπριος αποταθεί στις Αρχές του τουρκοκυπριακού συνιστώντος κράτους για να απολέσει την ελληνοκυπριακή εσωτερική ιθαγένεια και ν’ αποκτήσει την τουρκοκυπριακή. Αρα, για να έχει δικαίωμα κάποιος στον βορρά, θα πρέπει να γίνει από Ελληνας, Τούρκος.
Αυτό δεν είναι το ευρωπαϊκό δίκαιο, αλλά οθωμανικό δίκαιο, επί τη βάσει του οποίου, για να είχε κάποιος δικαίωμα ψήφου κατά την Οθωμανική Αυτοκρατορία, θα έπρεπε να γίνει από χριστιανός, μουσουλμάνος, δηλαδή οθωμανός. Επειδή συνταύτιζαν τη θρησκεία με την εθνική καταγωγή, όσοι Ελληνες γίνονταν μουσουλμάνοι για να έχουν δικαίωμα ψήφου, θεωρούνταν αυτόματα ή σταδιακά ως Τούρκοι.
Το κεκτημένο και πρωτογενές δίκαιο
Επί τη βάσει των ανωτέρω μπορούν να επισημανθούν τα ακόλουθα:
Η λεγόμενη μία ιθαγένεια τριχοτομείται σε μια κοινή και άλλες δυο εσωτερικές, μια ελληνοκυπριακή και μια τουρκοκυπριακή. Το δικαίωμα της ψήφου ρυθμίζεται από την εσωτερική ιθαγένεια και έχει ρατσιστικό χαρακτήρα. Γιατί; Διότι χάνει κάποιος το δικαίωμα της ψήφου στον βορρά, λόγω της ελληνικής εθνικής του καταγωγής.
Και πού συμβαίνει αυτό; Σε μια περιοχή στην οποία, προ του ΄74, οι νόμιμοι κάτοικοι ήταν σε ποσοστό της τάξης του 82% Ελληνες. Εάν αυτή η ρύθμιση δεν είναι ρατσιστική και διχοτομική και αν δεν νομιμοποιεί τα τετελεσμένα της εισβολής, τι είναι;
Ο διπλός χάρτης απεικονίζει αφενός μεν τις συμφωνίες της Τουρκίας με κράτη της Αφρικής για την πώληση μη επανδρωμένων αεροσκαφών και αφετέρου τις συμφωνίες για πώληση τροχοφόρων και ερπυστριοφόρων στρατιωτικών οχημάτων. Στην πρώτη περίπτωση, η Αγκυρα καλύπτει μια αγορά της τάξης του 50% των αφρικανικών κρατών και στη δεύτερη του 58%. Στη στρατηγική αυτή προστίθενται και οι στρατιωτικές βάσεις που έχει εγκαθιδρύσει στο Σουδάν, στη Σομαλία και στη Λιβύη, καθώς και οι συμφωνίες για την εκπαίδευση αξιωματικών και γενικότερα στρατεύσιμων σε διάφορες χώρες της μαύρης ηπείρου. Οι χάρτες αποτελούν αδιάψευστο μάρτυρα του ότι ο τουρκικός νεο-οθωμανισμός δεν είναι λόγια, αλλά πράξη
Προβλήθηκε, πάντως, ότι η φόρμουλα της απώλειας του δικαιώματος της ψήφου των Ελλήνων στον βορρά μοιάζει μ’ εκείνη των ετεροδημοτών. Ουδέν αναληθέστερον. Γιατί; Διότι ο ετεροδημότης επιλέγει ότι θα ψηφίζει στον τόπο καταγωγής του, παρότι διαμένει κάπου αλλού.
Στη δική μας περίπτωση δεν είναι εθελούσια επιλογή, αλλά ρατσιστική επιβολή. Δηλαδή, ο Ελληνοκύπριος δεν έχει επιλογή. Του στερείται το δικαίωμα ψήφου επειδή είναι Ελληνας και απαγορεύεται λόγω της εθνικής του ταυτότητας να ψηφίζει εκεί όπου διαμένει, δηλαδή στον βορρά.
Να γίνει Τούρκος…
Ως εκ τούτου, εάν θέλει να ψηφίσει, αναγκαστικά, θα πρέπει είτε να μεταβεί στον νότο είτε να γίνει Τούρκος εάν του το επιτρέψουν οι Αρχές του τουρκοκυπριακού συνιστώντος κράτους.
Η λογική και πρακτική εφαρμογή του οθωμανικού δικαίου μπορεί να ενσωματωθεί στο κεκτημένο σε ό,τι αφορά την Κύπρο στη βάση του πρωτογενούς δικαίου.
Σήμερα ισχύει το δίκαιο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εφόσον με την ομοσπονδία το ενιαίο κράτος θα διχοτομηθεί σε δυο πολιτείες με νέες ρυθμίσεις, που θα προκύψουν στην ουσία εκ του μηδενός εφόσον τίποτε δεν θα μείνει από την Κυπριακή Δημοκρατία, θα πρόκειται για την υιοθέτηση του πρωτογενούς δικαίου, που θα ενσωματωθεί στο ευρωπαϊκό με τις όποιες αποκλίσεις μπορεί να ισχύουν σε τοπικό επίπεδο. Αλλωστε, όταν αναφερόμαστε σε κεκτημένο, σε αυτό περιλαμβάνονται και οι αποκλίσεις.
Μέσω Κύπρου…
Οταν, λοιπόν, οι Τούρκοι αναφέρονται σε αυτοκρατορία, δεν την εφαρμόζουν μόνο διά της ισχύος τους, αλλά και με τη θρησκεία τους και τους κανόνες της. Και χρησιμοποιούν την Κύπρο και τις προσπάθειες λύσης για να τους περάσουν και στην ΕΕ… Και ποιοι είναι αγωγοί αυτής της πολιτικής; Οι ηγεσίες μας και οι συγκλίσεις τους. Εάν αυτά λένε στην κα Ολγκίν, πώς θα γλυτώσουμε τη διχοτόμηση;