Η σύγκρουση Ισραήλ-Χαμάς έχει τραγικές επιπτώσεις και για τα παιδιά. Τόσο η Χαμάς, όσο και το Ισραήλ, υποβάλλουν εκατοντάδες παιδιά σε μία πραγματική κόλαση.
Όταν η Χαμάς ξεκίνησε την επίθεσή της την 7η Οκτωβρίου δολοφόνησε και απήγαγε ανθρώπους αδιακρίτως, μεταξύ αυτών και πολλά παιδιά. Ένας από τους αιχμάλωτους μαχητές έδωσε μία ανατριχιαστική αναφορά στις ισραηλινές αρχές, λέγοντας πως “ακούγαμε παιδιά να κλαίνε μέσα σε ένα καταφύγιο. Αρχίσαμε να πυροβολούμε μέσα στο δωμάτιο μέχρι που υπήρξε απόλυτη σιγή”.
Η Χαμάς κρατάει ομήρους 38 παιδιά και νέους – ακόμη και ένα μωρό που όταν απήχθη ήταν μόλις 9 μηνών, σύμφωνα με τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης. Η επίθεση άφησε και 21 παιδιά ορφανά, όπως αναφέρει το ισραηλινό Υπουργείο Πρόνοιας και Κοινωνικών Υποθέσεων – πολλοί γονείς δολοφονήθηκαν, άλλοι απήχθησαν ή αγνοούνται.
Τραγικός απολογισμός στο νότιο Ισραήλ
Τα παιδιά που ζουν στο νότιο Ισραήλ υποφέρουν επίσης. Η Σαπίρ Φίσερ-Τέρτζεμαν, μητέρα δύο παιδιών στο Άσκελον, μία παραθαλάσσια πόλη κοντά στη Γάζα, βλέπει πως τα παιδιά της έχουν επηρεαστεί βαθιά. Άλλοι γονείς λένε πως τα παιδιά τους πλέον κοιμούνται φοβισμένα κάτω από τα κρεβάτια τους.
“Είναι δύσκολο για τα παιδιά μας να μένουν μονίμως στο σπίτι, αλλά δεν υπάρχει άλλη επιλογή – πουθενά δεν είναι ασφαλή. Στους δρόμους και τις παιδικές χαρές του Άσκελον υπάρχει πάντα ο κίνδυνος βομβαρδισμών”, λέει η Φίσερ-Τέρτζεμαν.
Μία από τις ιστορίες που θα μείνουν χαραγμένες στη μνήμη της ισραηλινής κοινωνίας είναι αυτή της 12χρονης Λιέλ Χετσρόνι. Η οικογένειά της έθαψε κάποια από τα πράγματά της, όπως ρούχα και κάποια από τα αγαπημένα της παιχνίδια, παρ’ ότι ο θάνατός της δεν έχει ακόμη επιβεβαιωθεί. “Κανείς δεν επιβίωσε εκεί που βρισκόταν. Ως κοσμική οικογένεια, δεν χρειαζόμαστε να περιμένουμε μέχρι την επίσημη επιβεβαίωση”, δήλωσε ένας συγγενής της στα ισραηλινά μέσα. 40 ημέρες μετά την επίθεση το σώμα της Λιέλ δεν έχει ακόμη εντοπισθεί.
Τα παιδιά στη Γάζα ζουν μία κόλαση
Η Χιντ Βισάχ εγκατέλειψε το βόρειο τμήμα της Γάζας με τον σύζυγό της και τα τρία τους παιδιά πριν λίγες ημέρες. Η περιοχή βομβαρδίζεται ξανά και ξανά από τους Ισραηλινούς και οι μάχες μεταξύ των ισραηλινών δυνάμεων και των Παλαιστίνιων μαχητών είναι σφοδρές.
Η Βισάχ έχει μία 11χρονη κόρη και δύο γιους 9 και 4 ετών. “Η ζωή μας έχει γίνει πραγματική κόλαση με κάθε έννοια της λέξης. Τα παιδιά μου ούρλιαζαν συνεχώς, κάποιες φορές το ίδιο κάνω κι εγώ, κλαίγοντας μαζί τους”, διηγείται με τρεμάμενη φωνή σε ένα τηλεφώνημα από τη Ράφα, μία πόλη στα νότια της Γάζας όπου έχει καταφύγει η οικογένεια. “Κάθε στιγμή αιωρείται από πάνω μας ο φόβος του θανάτου”.
Το να μην μπορεί ένας γονιός να προσφέρει στο παιδί του ασφάλεια είναι το χειρότερο που μπορεί να του συμβεί, προσθέτει η Βισάχ. “Άντεξαν έναν μήνα τρόμου, τον οποίο θα κουβαλούν για πάντα ως ανάμνηση. Ευγνωμονώ τον Θεό που είμαστε ακόμη ζωντανοί και που τα παιδιά μου είναι ασφαλή, αλλά θέλουμε όσο τίποτα κάποιος να μας σώσει από αυτήν την πρωτοφανή κόλαση και να τεθεί ένα τέλος που θα μας φέρει πίσω στο κατεστραμμένο σπίτι μας”.
“Η Γάζα μετατρέπεται σε νεκροταφείο παιδιών”
Δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι γονείς στη Γάζα βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με τη Βισάχ. Πάνω από 4.600 παιδιά έχουν σκοτωθεί και περίπου 9.000 έχουν τραυματιστεί, σύμφωνα με το ελεγχόμενο από τη Χαμάς Υπουργείο Υγείας στη Γάζα την τελευταία εβδομάδα. Οι αριθμοί αυτοί δεν έχουν επιβεβαιωθεί από ανεξάρτητες πηγές.
Περίπου οι μισοί (47,3%) από τους 2,2 εκατομμύρια κατοίκους στη Γάζα είναι ανήλικοι, σύμφωνα με την παλαιστινιακή Κεντρική Στατιστική Υπηρεσία. Μέχρι σήμερα 1,5 εκατομμύριο κάτοικοι έχουν εκτοπιστεί, μεταξύ αυτών και 700.000 παιδιά, σύμφωνα με τη UNICEF.
Οι νέοι της Γάζας είναι συνηθισμένοι στις κακουχίες και τις στρατιωτικές συγκρούσεις. Από το 2007, όταν η Χαμάς κατέλαβε την εξουσία από την Παλαιστινιακή Αρχή, η Γάζα βρίσκεται υπό αυστηρό χερσαίο και θαλάσσιο αποκλεισμό από το Ισραήλ και εν μέρει και την Αίγυπτο. Το Ισραήλ ελέγχει τη μετακίνηση ανθρώπων και αγαθών από και προς την περιοχή, αποκλείοντάς την από τον υπόλοιπο κόσμο. Πολλά παιδιά ζουν για πέμπτη φορά σε συνθήκες πολέμου. Και αυτός είναι ο χειρότερος απ’ όλους.
“Η Γάζα μετατρέπεται σε νεκροταφείο παιδιών. Εκατοντάδες κορίτσια και αγόρια σκοτώνονται και τραυματίζονται κάθε μέρα”, δήλωσε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες στις αρχές Νοεμβρίου.
Έπειτα από μία επίσκεψη στη Γάζα η Κάθριν Ράσελ, εκτελεστική διευθύντρια της UNICEF, προειδοποίησε πως “τα μέρη της σύγκρουσης διαπράττουν σοβαρές παραβιάσεις εις βάρος των παιδιών – μεταξύ άλλων δολοφονίες, ακρωτηριασμούς, απαγωγές, επιθέσεις σε σχολεία και νοσοκομεία, αρνούμενες την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας”. Πολλά παιδιά αγνοούνται ή έχουν θαφτεί κάτω από ερείπια, γεγονός που καταδεικνύει “τα τραγικά αποτελέσματα της χρήσης εκρηκτικών όπλων σε κατοικημένες περιοχές. Νεογέννητα παιδιά που χρειάζονταν ειδική φροντίδα πέθαναν σε ένα από τα νοσοκομεία της Γάζας, επειδή δεν υπήρχαν ούτε ρεύμα ούτε φάρμακα”.
Άκρως περιορισμένη παροχή βοήθειας
Εδώ και έξι εβδομάδες οι άνθρωποι έχουν αφεθεί να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Το Ισραήλ έχει αποκλείσει τα συνοριακά περάσματα – ελάχιστα φορτηγά έχουν καταφέρει να διασχίσουν το πέρασμα της Ράφα ενώ οι περισσότεροι Παλαιστίνιοι είναι εγκλωβισμένοι στον μικροσκοπικό θύλακα.
Παλεύοντας καθημερινά για τα απολύτως απαραίτητα, όπως το να βρει φαγητό, καθαρό πόσιμο νερό και μία τουαλέτα, η Ράνια Μουστάσα ανησυχεί και για τα παιδιά της: “Δεν μπορούν να πάνε σχολείο, να βρεθούν με φίλους τους ή ακόμη και να μπουν στο διαδίκτυο, στο οποίο δεν υπάρχει πρόσβαση. Τα παιδιά επηρεάζονται περισσότερο απ’ όλους, χάνουν την παιδική τους ηλικία, ζουν μονίμως μέσα στον φόβο και βιώνουν τρομακτικά περιστατικά”, λέει η 46χρονη μητέρα στην DW.
Η επταμελής οικογένεια ζούσε στην ανατολική Γάζα, όμως εγκατέλειψε το σπίτι της στις αρχές του πολέμου. Έκτοτε μετακόμισαν δύο φορές και τώρα φιλοξενούνται από συγγενείς στο νότιο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας.
“Όταν ακούμε τις ειδήσεις στο ραδιόφωνο, η μεγαλύτερη κόρη μου, η Ράνα, με ρωτάει: “Θα συμβεί και σε μας αυτό; Δεν θέλω να πεθάνω”. Είναι δύσκολο να την καθησυχάσω όταν βλέπει τον τρόμο στα μάτια μου και να ξεσπάω σε κλάματα λόγω των βομβαρδισμών, του φόβου και των συνθηκών που χειροτερεύουν συνεχώς”, λέει η Μουστάσα. “Όταν το μικρό μου παιδί με ρωτάει πότε θα τελειώσει αυτός ο πόλεμος, δυσκολεύομαι να απαντήσω. Ελπίζω απλώς να τελειώσει σύντομα”.